ធីរ៉ាន់ ង៉ុវហេង ប្រាប់ថា៖ «ព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃកំពុងផ្ទុះអាវុធខ្លាំង ដោយភាគីថៃប្រើកាំភ្លើងធំ និងយន្តហោះចម្បាំងF-16»
នៅថ្ងៃទី២៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២៥ ព្រឹន្ទបាលឯក សួន រ៉ោន ត្រូវកងកម្លាំងថៃបាញ់សម្លាប់ បន្ទាប់ពីទទួលបានដំណឹងនេះ មួយសប្តាហ៍ក្រោយមក កងវរសេនាតូចថ្មើរជើងលេខ២១២ ស្ថិតនៅឃុំទន្លូង ស្រុកមេមត់ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ ដឹកនាំកម្លាំង១០០នាក់ ធ្វើដំណើរទៅកាន់ទិសប្រាសាទតាក្របី។ ថ្ងៃទី២៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៥ ធីរ៉ាន ដានី និងម្តាយបានហៅទូរសព្ទទៅប្អូនប្រុស ព្រឹន្ទបាលឯក ធីរ៉ាន់ ង៉ុវហេង ដែលកំពុងឈរជើងប្រចាំនៅទិសប្រាសាទតាក្របី។...
អួន នីម៖ អតីតពេទ្យឆ្មបនៅមន្ទីរពេទ្យ១៧មេសា
នៅអាយុ១៨ឆ្នាំ នីម ត្រូវបានខ្មែរក្រហមបញ្ចូនចេញពីខេត្តកំពត ដើម្បីឲ្យទៅរៀនជំនាញពេទ្យ និងធ្វើការងារនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ១៧ មេសា(មន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ ឬពេទ្យលោកសង្ឃ) ក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។ នីម បានរៀនទ្រឹស្ដីពេទ្យទូទៅ និងបានជ្រើសរើសសិក្សាជំនាញពេទ្យឆ្មប។ ឈ្មោះ អួន នីម[1] ភេទស្រី អាយុ៦៨ឆ្នាំ។ នីម មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិត្រមែង ឃុំត្រមែង ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត។ សព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងភូមិកណ្ដាល ឃុំម៉ាឡៃ ស្រុកម៉ាឡៃ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ...
មិត្តមិនមែនពេទ្យទេ ធ្វើតែការងាររបស់មិត្តទៅ
នៅឆ្នាំ១៩៧៥ ហួង ត្រូវបានខ្មែរក្រហមបញ្ជូនឱ្យទៅធ្វើជានីរសារនៅស្រុកកៀនស្វាយ។ នៅពេលបែកពីសមាជិកគ្រួសាររយៈពេលយូរ ហួង នឹករឭកដល់សមាជិកគ្រួសារ ស្របពេលដែលម្ដាយរបស់គាត់មានជំងឺផង បានស្នើសុំប្រធានកង ត្រលប់ទៅសួរសុខទុក្ខឪពុកម្ដាយ ប៉ុន្តែសំណើរបស់គាត់ត្រូវបានបដិសេធ។ ប្រធានកងរបស់គាត់បានប្រាប់ថា៖ “គេមានពេទ្យហើយ! មិត្តមិនមែនពេទ្យទេ ធ្វើតែការងាររបស់មិត្តទៅ”។ ណុប ហួង[1] អាយុ៤២ឆ្នាំ (២០០១) មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិដំណាក់រវាង ឃុំពពេល ស្រុកត្រាំកក់ ខេត្តតាកែវ។ នៅអំឡុងពេលដែលខ្មែរក្រហមបង្កើតសហករណ៍ ហួង ត្រូវបានជម្លៀសទៅឃុំគគីរ...
ឯម ទី និងតូយ មេន រៀបរាប់អំពីផលវិបាកនៃការប៉ះទង្គិចនៅតាមបណ្តោយព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ និងស្ថានភាពសុខភាព
ឯម ទី[1] ភេទស្រី កើតនៅឆ្នាំ ១៩៧២ មានទីកន្លែងកំណើតស្ថិតនៅភូមិក្រាំងរលួស ឃុំក្រាំស្នាយ ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត។ បច្ចុប្បន្ន រស់នៅភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត បានរៀបរាប់ថា៖ ខ្ញុំកើតក្នុងចំពេលប្រទេសកម្ពុជាកំពុងមានសង្គ្រាម។ កាលជំនាន់នោះ ប្រជាជននៅក្នុងភូមិរស់នៅ ក្នុងជីវភាពក្រីក្រខ្វះខាត។ ខ្ញុំ និង គ្រួសារត្រូវហែលឆ្លងនូវការលំបាកជាច្រើន។ ចំពោះសព្វថ្ងៃខ្ញុំប្រកបមុខរបរគឺជាកសិករធ្វើស្រែចម្ការ ដាំដំណាំជាដើម។ បច្ចុប្បន្ន...
ឡុង តុង ចែករំលែកបទពិសោធន៍ជាកងទ័ពខ្មែរក្រហម និងការធ្លាក់ខ្លួនពិការដោយសារតែសង្រ្គាម
ខ្ញុំឈ្មោះ ឡុង តុង[1] ហៅ តាង អាយុ៤៧ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិក្រូច ឃុំក្រូច ស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម ប៉ុន្តែខ្ញុំបានផ្លាស់ទីលំនៅមករស់នៅភូមិថ្មដា ឃុំបឹងណាយ ស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំរៀបការប្រពន្ធឈ្មោះ ចាន់ ឃាន់ ហើយមានកូនសរុបចំនួន៣នាក់ (ប្រុស២/ស្រី១)។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ ឡុង សាន និងម្ដាយឈ្មោះ ផ្លោក...
៣៨ ថ្ងៃនៃការរង់ចាំ តើទាហានខ្មែរទាំង ១៨ នាក់របស់យើង នឹងវិលត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញនៅពេលណា?
ខ្ញុំឈ្មោះ ឡុង តុង[1] ហៅ តាង អាយុ៤៧ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិក្រូច ឃុំក្រូច ស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម ប៉ុន្តែខ្ញុំបានផ្លាស់ទីលំនៅមករស់នៅភូមិថ្មដា ឃុំបឹងណាយ ស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំរៀបការប្រពន្ធឈ្មោះ ចាន់ ឃាន់ ហើយមានកូនសរុបចំនួន៣នាក់ (ប្រុស២/ស្រី១)។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ ឡុង សាន និងម្ដាយឈ្មោះ ផ្លោក...
បងប្អូនប្រាំនាក់ សល់តែម្នាក់
ថោង ប៉ូយ ភេទស្រី មានអាយុ ៥៩ឆ្នាំ (គិតក្នុងឆ្នាំ២០០៦) រស់នៅភូមិវត្តចាស់ ឃុំតាលាស់ ស្រុកមោងឫស្សី ខេត្តបាត់ដំបង និងមានស្រុកកំណើតនៅភូមិដូនទ្រី ឃុំដូនទ្រី ស្រុកមោងឫស្សី ខេត្តបាត់ដំបង។[1] ប៉ូយ មានឪពុកឈ្មោះ ណុប ថោង (ស្លាប់ក្នុងរបបសង្គមរាស្ត្រនិយម), ម្តាយឈ្មោះ ទួត ធួន (ស្លាប់ក្នុងឆ្នាំ១៩៨៤) និងមានបងប្អូនប្រាំនាក់ ដោយទី១...
សួន សុកវី៖ អតីតយុទ្ធជនខ្មែរក្រហម
ខ្ញុំឈ្មោះ សួន សុកវី[1] (ឈ្មោះបដិវត្តន៍៖ ណាង) អាយុ២៣ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) មានទីកន្លែងកំណើត និងទីលំនៅបច្ចុប្បន្ន នៅភូមិអង្គរបានទី៧ ឃុំអង្គរបាន ស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ ស្រ៊ុន លឹមសុន និងម្ដាយឈ្មោះ គុយ យី។ ខ្ញុំគឺជាកូនទី១ ក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសស្រីសរុបចំនួន៨នាក់។ នៅវ័យកុមារ, ខ្ញុំរៀនសូត្ររហូតដល់ថ្នាក់ទី៧ (សង្គមចាស់)។ នៅពេលដែលមានរដ្ឋប្រហារកើតឡើង...
វីរកងទ័ពឈ្មោះ ស៊ីថា រទ្ធី កងទ័ពថៃបាញ់សម្លាប់ អំឡុងអនុវត្តន៍កិច្ចព្រមព្រៀងបទឈប់បាញ់
បន្ទាប់ពីទទួលយកបទឈប់បាញ់ថ្ងៃទី២៩ កក្កដា ឆ្នាំ២០២៥ ត្រឹមម៉ោង១២យប់ ប្រទេសកម្ពុជា បានគោរពកិច្ចព្រមព្រៀងបានយ៉ាងល្អ ព្រោះចង់បានសន្តិភាព មិនចង់ឃើញប្រជាជនជួបទុក្ខលំបាក ប៉ុន្តែប្រទេសថៃ នៅតែព្យាយាមពង្រីកជម្លោះតូចៗជាច្រើនជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ នៅថ្ងៃទី២៩ ព្រឹកដោយប្រើល្បិចធ្វើជាមកស្វាគមន៍កងទ័ពកម្ពុជា រួចបន្លំចាប់ខ្លួនកងទ័ពកម្ពុជារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះមិនទាន់ធ្វើការដោះលែងមកវិញ ទោះបីរដ្ឋាភិបាលប្រទេសកម្ពុជា បានស្នើសុំជាច្រើនលើកកន្លងមក។ ប្រទេសថៃ នៅតែមិនព្រមដោះលែង និងប្រើរូបភាពឈ្លានពានជាបន្តបន្ទាប់ដោយយកបន្លាលួស និងស្បៃមកហ៊ុព័ន្ធយកផ្ទះប្រជាជនកម្ពុជា ជាច្រើនខ្នងនៅភូមិជោគជ័យ ឃុំអូរបីជាន់ ស្រុកអូរជ្រៅ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ខាងក្រោមនេះ ជាពាក្យពេចន៍របស់ស្រ្តីម្នាក់ឈ្មោះ...
វិន ម៉ូត៖ ចង់រំដោះវណ្ណៈភាពឲ្យរួចផុតពីការជិះជាន់
ចង់រំដោះវណ្ណៈភាពឲ្យរួចផុតពីការជិះជាន់ គឺជាឃ្លាមួយដែលសរសេរនៅក្នុងឯកសារពិនិត្យប្រវត្តិរូបបដិវត្តន៍របស់សមមិត្ត ម៉ូត នៅមន្ទីរពេទ្យព១ ក្រសួងសង្គមកិច្ច។ ឃ្លាខាងលើនេះ គឺជាសំណេរផ្ទាល់ដៃរបស់ម៉ូត ដែលបានសរសេរនៅលើក្រដាស់ប្រវត្តិរូប ដើម្បីបង្ហាញអំពីគោលបំណងរបស់ខ្លួនដែលចូលរួមក្នុងបដិវត្តន៍ ប៉ុន្តែការសរសេរឃ្លានេះមិនមែនកើតចេញពីការគិតរបស់ ម៉ូត នោះទេ គឺបានមកពីការឃោសនារបស់អង្គការ នៅពេលប្រជុំ។[1] មួយវិញទៀត ឃ្លាខាងលើដែល ម៉ូត សរសេរមិនមែនមានតែក្នុងប្រវត្តិរូបរបស់គាត់ម្នាក់ទេ ប៉ុន្តែវាស្ថិតនៅលើប្រវត្តិរូបរបស់អ្នកដែលចូលបដិវត្តន៍ស្ទើរទាំងអស់ ដែលលើកឡើងស្រដៀងគ្នា ក្នុងអត្ថន័យ លុបបំបាត់វណ្ណៈសក្ដិភូមិ នាយទុន និងលុបបំបាត់អ្នកមាន ដែលជិះជាន់អ្នកក្រ។...
សុន សំ៖ អតីតយោធាខ្មែរក្រហម
សុន សំ[1] ភេទប្រុស អាយុ៦៧ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិប្រាសាទ ស្រុកក្រឡាញ់ ខេត្តសៀម រាប។ សព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងភូមិអូរជីក ឃុំផ្អាវ ស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ សុន សំ បាននិយាយថា៖ «កាលពីកុមារភាពខ្ញុំមិនបានរៀនសូត្រទេដោយសារក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានជីវភាពខ្វះខាត។ ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំប្រកបមុខរបរធ្វើស្រែចម្ការ។ នៅឆ្នាំ១៩៧២ ខ្ញុំបានចូលធ្វើជាឈ្លបភូមិនៅក្នុងភូមិកំណើតខ្ញុំ។ ខ្មែរក្រហមបានហ្វឹកហាត់មួយរយៈ ក្រោយមកបញ្ជូនខ្ញុំទៅកាន់ភូមិសាស្ដ្រនៅល្អក់ស្វាយធំ នៅឃុំមមាញ ខេត្ដសៀមរាប។...
សាញ់ សុគន្ធ៖ ខ្លួនប្រាណខ្ញុំឆ្អាបសុទ្ធតែឈាម
សាញ់ សុគន្ធ[1] ភេទស្រី អាយុ៦៦ឆ្នាំ បច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងភូមិទួលគ្រួស ឃុំថ្លាត ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ សុគន្ធ បាននិយាយរៀបរាបពីជីវិតតស៊ូរបស់ខ្លួនដូចតទៅ «នៅឆ្នាំ១៩៧០ ខ្ញុំមានអាយុ១៤ឆ្នាំ នៅពេលនោះខ្ញុំចាំបានថា មានព្រឹត្តិការណ៍មួយបានកើតឡើងគឺ លន់ នល់ ធ្វើរដ្ឋប្រហារទម្លាក់ សម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ពីតំណែង។ ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នេះ ខ្ញុំបានឃើញមាន សិស្ស និស្សិត...
ចាន់ ភឹម៖ ខ្ញុំបែកពីឪពុកម្តាយខ្ញុំជារៀងរហូត ចាប់តាំងពីចូលបម្រើបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម
ចាន់ ភឹម[1] អាយុ៥៥ឆ្នាំ និងជាជាងសិប្បកម្ម មានស្រុកកំណើតនៅភូមិក្រាំងភ្ងារ ឃុំវាលពង្ស ស្រុកឧត្តុង្គ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ សព្វថ្ងៃនេះ ភឹម រស់នៅភូមិស្រះឈូក ឃុំត្រពាំងប្រិយ៍ ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ ភឹម បាននិយាយថា៖ «មុនឆ្នាំ១៩៧០ ខ្ញុំបានរស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយយ៉ាងសុខសាន្ត នៅក្នុងក្រុមគ្រួសារកសិករមួយ។ ឪពុកម្តាយខ្ញុំប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ។ ឪពុកខ្ញុំក៏ប្រកបរបរឡើងត្នោតដែរ។ ខ្ញុំបានបួសជាព្រះសង្ឃ រយៈពេលពីរវស្សាដែរ។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៣ ខ្ញុំត្រូវបានបង្ខំឲ្យចូលបម្រើបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម...
ប្រធានកងធំដឹកជញ្ជូន ស្រុកចន្ទ្រា តំបន់២៣
កែវ ប៉ូ ជាប្រធានកងធំដឹកជញ្ជូនឃុំប្រទី បានបាត់ខ្លួនក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ បុគ្គលិកមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជាជួបសម្ភាសជាមួយឈ្មោះ កែវ សាមឿន ត្រូវជាបងស្រី អាយុ ៦៥ឆ្នាំ។[1] ខាងក្រោមនេះគឺជាការរៀបរាប់របស់បងស្រី ពីប្រវត្តិរូបសង្ខេបរបស់ប៉ូ៖ ប៉ូ មានឪពុកឈ្មោះ កែវ សេង និងម្តាយឈ្មោះ សូ ឡុង អ្នកទាំងពីរបានស្លាប់ដោយសារជំងឺក្នុងរបបសង្គមរាស្រ្តនិយម។ ប៉ូ ជាកូនប្រុសតែម្នាក់ក្នុងគ្រួសារ ដែលមានបងស្រី៣នាក់ និងប្អូនស្រីម្នាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមបងស្រីម្នាក់បាត់ខ្លួន,...
ក្បួនដង្ហែធម្មយាត្រា ទាមទារឱ្យថៃ ដោះលែងវីរកងទ័ពទាំង១៨នាក់មកកម្ពុជាវិញ
ក្បួនដង្ហែធម្មយាត្រា រយៈពេល១ម៉ោងកន្លះ ចាប់ពីម៉ោង ៧ រហូតដល់ម៉ោង ៨:៣០នាទី ព្រឹកនាថ្ងៃទី១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២៥ ថ្នាក់ដឹកនាំ រដ្ឋបាលខេត្តតាកែវ បានរៀបចំក្បួនដង្ហែធម្មយាត្រាពីសួនច្បារមាត់បឹងតាកែវ ឆ្ពោះទៅកាន់វិមានឯករាជ្យ ស្ថិតក្នុងក្រុងដូនកែវ ខេត្តតាកែវ។ ការបង្កើតក្បួនដង្ហែនេះ ដើម្បីទាមទារឱ្យថៃដោះលែងវីរកងទ័ពទាំង១៨រូប ឱ្យមកកម្ពុជាវិញ។ ជាពិសេស ថែមទាំងបានរៀបចំពិធីបង្សុកូលឧទ្ទិសកុសលជូនដល់ដួងវិញ្ញាណក្ខន្ធវីរកងទ័ពដែលបានពាក់លីនៅសមរភូមិជួរមុខ។ អ្នកចូលរួមមានប្រមាណ៩៩៩៩នាក់ រួមមាន មន្ត្រីរាជការស៊ីវិល, លោកគ្រូអ្នកគ្រូ, ព្រះសង្ឃ...
ទេព ប៉ូច៖ អនុប្រធានអប់រំស្រុកស្អាង (ខេត្តកណ្ដាល)
នៅឆ្នាំ១៩៧៦ ប៉ូច ត្រូវបានខាងខេត្ត និងខាងតំបន់ ចាត់តាំងឲ្យទៅអប់រំប្រជាជន និងដឹកនាំប្រជាជនធ្វើស្រែចម្ការនៅស្រុកស្អាង រហូតបានឡើងតួនាទីជាអនុប្រធានស្រុកស្អាង។ ប៉ូច បាននិយាយរៀបរាប់រឿងរ៉ាវដូចខាងក្រោម៖ ខ្ញុំបាទឈ្មោះ ទេព ប៉ូច[1] ភេទប្រុស អាយុ៧៨ឆ្នាំ កើតនៅឆ្នាំ១៩៤៧។ សព្វថ្ងៃជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាឃុំ។ ខ្ញុំ មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិតាំងរលាំង ឃុំវាលពង់ ស្រុកថ្ពង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ បច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងភូមិស្វាយចេក ឃុំថ្លាត ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្ដរមានជ័យ។...
សាន ឌី រំឭកអំពីបទពិសោធន៍ជីវិតជាកងចល័តនៅសម័យខ្មែរក្រហម
ខ្ញុំឈ្មោះ សាន ឌី អាយុ៧០ឆ្នាំ។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំរស់នៅភូមិថ្មគោល ឃុំរអាង ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំរៀបការជាមួយប្រពន្ធឈ្មោះ ចាន់ធី និងមានកូនប្រុសស្រីចំនួន៣នាក់។ ឪពុកខ្ញុំឈ្មោះ សាន និងម្ដាយឈ្មោះ ឌីន។ ខ្ញុំមានបងប្អូនចំនួន៤នាក់ក្នុងស្រី២នាក់។[1] កាលពីវ័យកុមារខ្ញុំរៀនបានបន្តិចបន្តួច។ បន្ទាប់ពីមានរដ្ឋប្រហារនៅថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០ ខ្មែរក្រហមចាប់ផ្ដើមបញ្ជូនទាហានមករស់នៅក្នុងភូមិ។ កាលណោះគ្រួសារខ្ញុំបានជីកលេណដ្ឋានដើម្បីការពារខ្លួន។ ខ្ញុំត្រូវដាំបាយទុកហូបក្នុងលេណដ្ឋាន ហើយនៅពេលឃើញយន្តហោះមកទម្លាក់គ្រាប់ត្រូវរត់ចូលលេណដ្ឋានភ្លាម។ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧១...

