វ៉ា សាម៉ាក់៖ ប្តីខ្ញុំបាត់ខ្លួនដោយសារធ្វើជាទាហាន លន់ នល់
ខ្ញុំឈ្មោះ វ៉ា សាម៉ាក់[1] កើតនៅឆ្នាំ១៩៤៩ នៅភូមិពោធិ៍តារស់ ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ វ៉ា កែវ និងម្ដាយឈ្មោះ មាស យ៉ាន់ ព្រមទាំងមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៣នាក់។ កាលពីតូច ខ្ញុំបានចូលរៀននៅសាលាបឋមសិក្សាបាសាក់។ ខ្ញុំរៀនពីរពេលគឺ ពេលព្រឹក និងពេលរសៀល ហើយខ្ញុំត្រូវដើរទៅរៀនដោយខ្លួនឯង។ ខ្ញុំរៀនដល់ថ្នាក់ទី៧ក៏ឈប់រៀន ហើយនៅឆ្នាំ១៩៦៦ ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយប្តីឈ្មោះ គឹម...
ជនជាតិភាគដើមភាគតិចព្នង មានការយល់ដឹងរឿងសង្គម ជាពិសេសរឿងជម្លោះព្រំដែន
ច្រិច មាន[1] អាយុ៧៥ឆ្នាំ(រូបខាងស្តាំដៃ) ជនជាតិដើមភាគតិចព្នង ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម រស់នៅភូមិពូតាំង សង្កាត់រម្យនា ក្រុងសែនមនោរម្យ ខេត្តមណ្ឌលគិរី (នៅតំបន់ភូមិភាគឦសាន)។ ខ្ញុំបានដឹងព័ត៌មានខ្លះៗពីសង្គមបច្ចុប្បន្នរវាងប្រទេសកម្ពុជា ជាមួយប្រទេសថៃរឿងជម្លោះព្រំដែន ជាពិសេសរឿងប្រាសាទតាមាន់តូច,តាមាន់ធំ,តាក្របី និងតំបន់ព្រះវិហារ។ ខ្ញុំធ្លាប់ឆ្លងកាត់សង្រ្គាមជាច្រើន និងធ្លាប់បានដឹងតាមដូនតានិយាយប្រាប់ថា យើងមានទំនាស់ជាមួយថៃរឿងព្រំដែន ជាពិសេសប្រាសាទព្រះវិហារ ដែលអន្តរជាតិទទួលស្គាល់ថា ជាកេរដំណែលរបស់ប្រទេសកម្ពុជា សូមប្រទេសថៃកុំមកឈ្លានពាននាំឲ្យកើតមានសង្រ្គាម។ ចំពោះខ្ញុំជាជនជាតិដើមភាគតិចឆ្អែតហើយរឿងសង្រ្គាម មិនចង់មានជម្លោះរឿងព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ។ ខ្ញុំគិតថា...
ខ្ញុំនៅតែសោកស្ដាយដែលមិនអាចឃើញឪពុករបស់ខ្ញុំដែលខ្មែរក្រហមយកទៅសម្លាប់
ខ្ញុំឈ្មោះ អ៊ំ ម៉ារ៉ាឌី[1] អាយុ៦៤ឆ្នាំ កើតនៅភូមិព្រែកដំបង ឃុំបាក់ខែង ស្រុកមុខកំពូល ខេត្តកណ្ដាល ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះ រស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ខ្ញុំរៀបការប្រពន្ធឈ្មោះ ស៊ុន ណារី និងមានកូនប្រុសស្រីចំនួន៦នាក់។ ខ្ញុំបម្រើការងារជាមេភូមិអូរស្វាយ។ ឪពុកខ្ញុំ មានឈ្មោះ អ៊ំ ផាន និងម្ដាយមានឈ្មោះ ជុំ សារុំ។...
ម៉ែន ផល្លី រំឭកពីការជម្លៀសទៅកាន់ខេត្តបាត់ដំបង ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
ខ្ញុំឈ្មោះ ម៉ែន ផល្លី[1] អាយុ ៦៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិត្នោតលើ ឃុំឫស្សីស្រុក ស្រុកស្រីសន្ធរ ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំរៀបការប្ដីឈ្មោះ ហាក់ ជាវ។ នៅវ័យកុមារ ខ្ញុំរៀនសូត្រដល់ថ្នាក់ទី៧ (សង្គមចាស់) ហើយបានឈប់រៀន ពីព្រោះតែបាតុកម្ម ដែលបានកើតមានឡើងក្រោយពីរដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ នៅខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០។ អ្នកភូមិជាច្រើនចូលរួមបាតុកម្ម ដោយខ្លះបានទៅទីរួមខេត្តកំពង់ចាម ហើយខ្លះទៀតបានទៅដល់ជ្រោយចង្វារ...
ហង្ស ក្រឹម៖ រៀបរាប់រឿងរ៉ាវជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម និងស្ថានភាពសុខភាពបច្ចុប្បន្ន
ខ្ញុំឈ្មោះ ហង្ស ក្រឹម មានអាយុ៦០ឆ្នាំ ទីលំនៅបច្ចុប្បន្នស្ថិតនៅ ភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។ កាលពីកុមារភាពខ្ញុំមិនមានឱកាសចូលរៀនបានច្រើននោះទេ ព្រោះតែជីវភាពគ្រួសារខ្វះខាត និងស្ថានភាពសង្គ្រាមដែលបណ្តាលឲ្យគ្រួសារខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ទីកន្លែងរស់នៅជាញឹកញាប់។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ នៅពេលដែលរបបខ្មែរក្រហមបានគ្រប់គ្រងប្រទេស ខ្ញុំមានអាយុប្រហែល ១០ ទៅ១១ឆ្នាំ ខ្ញុំត្រូវបានខ្មែរក្រហមបំបែកចេញពីគ្រួសារ ដោយខ្មែរក្រហមបញ្ជូនខ្ញុំទៅធ្វើការនៅតាមកងចល័តមួយទៅកងចល័តមួយទៀតដែលមានទីតាំងក្នុងភូមិក្រាំងរលួស ឃុំក្រាំងស្នាយ ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត។ ខ្ញុំ និងយុវជនជាច្រើនទៀតត្រូវធ្វើការទាំងថ្ងៃទាំងយប់ មិនថាអាកាសធាតុក្ដៅ...
យាំ វ៉ាន ៖ លេខាឃុំកន្ទួត
យាំ វ៉ាន ឈ្មោះក្នុងបដិវត្តន៍ហៅ វ៉ាន កើតនៅឆ្នាំ១៩៤០ នៅភូមិច្រវ៉ា ឃុំកន្ទួត ស្រុកក្រចេះ ខេត្តក្រចេះ។ វ៉ាន មានឪពុកឈ្មោះ យាំ វ៉ន ម្ដាយឈ្មោះ ម៉ៅ អួន និងមានបងប្អូនចំនួនប្រាំនាក់ (ស្រីបីនាក់)។ នៅក្នុងឯកសារប្រវត្តិរូប បានបញ្ជាក់ពីអត្តចរិតដើមរបស់ វ៉ាន គឺជាមនុស្សមិនសូវចូលចិត្តនិយាយស្ដី ឆាប់ខឹង និងចូលចិត្តធ្វើត្រាប់តាមអ្នកដទៃ។[1] យាំ...
យូរ គឹមវ៉ាន់ ហៅ ស៊ាង៖ យុទ្ធនារី ផ្នែកកាត់ដេរខោអាវកងទ័ពខ្មែរក្រហម
នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៧-១៩៧៨ របបខ្មែរក្រហមបានប៉ះទង្គិចជាមួយប្រទេសវៀតណាម បន្ទាប់ពីនោះថ្នាក់ដឹកនាំនៃរបបខ្មែរក្រហម បានធ្វើបន្សុទ្ធកម្មទ្រង់ទ្រាយធំលើកទី២ ទៅលើថ្នាក់ដឹកនាំ ជួរកម្មាភិបាល និងប្រជាជនក្នុងភូមិភាគបូព៌ា។ អង្គការបានចោទប្រកាន់ថាថ្នាក់ដឹកនាំ និងប្រជាជនក្នុងភូមិភាគបូព៌ា គឺជាទីភ្នាក់ងារយកការណ៍ឱ្យប្រទេសវៀតណាម (ក្បាលយួនខ្លួនខ្មែរ)។ ដើម្បីស្វែងរកជនស្អាតស្អំ ហើយស្មោះត្រង់ជាមួយអង្គការបក្ស គឺខ្មែរក្រហមបានប្រើវិធីសាស្រ្តជីវទស្សន៍[1]ទៅលើកម្មាភិបាលរបស់ខ្លួនគ្រប់កម្រិត។ នៅថ្ងៃទី១១ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៧ យូរ គឹមវ៉ាន ហៅ ស៊ាង[2] ក៏ធ្លាប់ត្រូវអង្គការហៅទៅប្រជុំដើម្បីបំពេញប្រវត្តិរូបសង្ខេបរបស់ខ្លួន ក្រុមគ្រួសារ ការពាក់ព័ន្ធនិន្នការនយោបាយ ការងារបម្រើកម្លាំងបដិវត្តន៍...
ឯក ផាត៖ សម្តេចឪជួយគ្រួសារខ្ញុំ ក្នុងគ្រាដែលផ្ទះខ្ញុំបាក់ធ្លាក់ចូលទឹកទន្លេ
ឯក ផាត[1] ភេទប្រុស អាយុ៨៧ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅក្នុងភូមិព្រែកឯង ឃុំព្រែកឯង ស្រុកព្រែកឯង ខេត្ដកណ្ដាល។ បច្ចុប្បន្ននេះរស់នៅក្នុងភូមិទួលប្រាសាទ ឃុំថ្លាត ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្ដឧត្ដរមានជ័យ។ «ខ្ញុំគឺជាកូនទី២ក្នុងចំណោមបងប្អូនចំនួន៣នាក់ (ប្រុស២នាក់ និងស្រី១នាក់)។ ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំគឺជាកសិករ និងមានជីវភាពសមរម្យ។ ក្រោយមក ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ និងប្រជាជនរស់នៅតាមច្រាំងទន្លេបានជួបទុក្ខលំបាកដោយសារផ្ទះបានបាក់ចូលទៅក្នុងទន្លេ។ ថ្ងៃនោះគឺចំពេលនៃពិធីបុណ្យអកអំបុកសំពះព្រះខែ ដែលសម្ដេចនរោត្ដម សីហនុ បានរៀបចំពិធីធំមួយនៅមុខព្រះបរមរាជវាំង ឯរាជធានីភ្នំពេញ។...
អ៊ី សំប៊ុន៖ ខ្ញុំបានទៅដល់អន្លង់វែង តាំងពីទស្សវត៍ឆ្នាំ១៩៦០
អ៊ី សំប៊ុន[1] ភេទប្រុស អាយុ៧៣ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតរស់នៅភូមិគោកកណ្ដាល ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ សព្វថ្ងៃ សំប៊ុន គឺជាប្រធានភូមិស្រឡៅស្រោង ឃុំលំទង ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ សំប៊ុន បាននិយាយរៀបរាបអំពីប្រវត្តិរបស់ខ្លួន ដែលបានចូលមករស់នៅក្នុងភូមិស្រឡៅស្រោងថា៖ «នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៦៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៦៦ ខ្ញុំ និងឪពុក បានធ្វើដំណើរដោយរទេះគោ ដែលបានដឹកសត្វមាន់ ទា ជ្រូក និងគោ...
ឆោម សាវុន អតីតកងចល័តវ័យកណ្ដាល
ខ្ញុំឈ្មោះ ឆោម សាវុន[1] មានអាយុ៧២ឆ្នាំ។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំរស់នៅ ភូមិត្នោតលើ ឃុំឫស្សីស្រុក ស្រុកស្រីសន្ធរ ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយនឹងស្វាមីដែលមានឈ្មោះ ឈឹម ជន ខ្ញុំមានកូនចំនួន៦នាក់។ ឪពុករបស់ខ្ញុំ មានឈ្មោះ ព្រាប ឆោម និងម្ដាយឈ្មោះឌុច ថូន។ ខ្ញុំមានបងប្អូន៧នាក់ ក្នុងនោះប្រុស២នាក់ និងស្រី៥នាក់។ ខ្ញុំបានចូលរៀនសូត្រនៅសាលាឫស្សីស្រុក តាំងពីសម័យសង្គមមកម្លេះ ហើយខ្ញុំរៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី៩...
អនុយោធាវរសេនាតូច២៣៤ រៀបគម្រោងផ្តួលរំលំបដិវត្តន៍នៅតំបន់អ្នកលឿង
ជិន ថុល ជាអនុយោធាវរសេនាតូច២៣៤ វរសេនាធំ២៣ កងពល២៩០ ភូមិភាគបូព៌ា បានឆ្លើយសារភាពថាខ្លួន និងបក្ខពួកចំនួន២៧នាក់ បានរៀបចំគម្រោងក្បត់ដើម្បីដណ្តើមអំណាចពីបដិវត្តន៍នៅតំបន់អ្នកលឿង ខេត្តព្រៃវែង តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧១។ ខាងក្រោមនេះជាចម្លើយសារភាពរបស់ ជិន ថុល ៖ ជិន ថុល[1] ភេទប្រុស អាយុ២៨ឆ្នាំ (ឆ្នាំ១៩៧៧) មានឪពុកឈ្មោះ ជិន លឹម, ម្តាយឈ្មោះ...
លី សែ ហៅ សោម ៖ ក្មួយរបស់ ម៉ែន សាន ហៅ យ៉ា លេខាភូមិភាគឦសាន(១០៨)
ខ្ញុំឈ្មោះ លី សែ មានឈ្មោះ បដិវត្តន៍ សោម[1] មានអាយុ៣៥ឆ្នាំ គិតត្រឹមឆ្នាំ១៩៧៧ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិគគីរសោម ឃុំគគីរសោម ស្រុកប្រសូត្រ ខេត្តស្វាយរៀង(តំបន់២៣)។ ប្អូនខ្ញុំឈ្មោះ លី អាន ធ្វើការនៅរោងពុម្ពដឹកជញ្ជូនជើងទឹក។ ខ្ញុំមាននាទីជា អនុលេខាស្រុកល្វាឯម តំបន់២២ ភូមិភាគបូព៌ា(២០៣)។ នៅឆ្នាំ១៩៦២ ខ្ញុំមករៀនថ្នាក់ទី២ នៅវិទ្យាល័យយុគន្ធរ ភ្នំពេញ ដោយរស់នៅជាមួយ...
នង សាំង៖ កូនខ្ញុំឈ្មោះ ណាត សឺ ជាប់គុកចំនួនប្រាំខែ នៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង
សឺ ហៅ ថា ភេទស្រី អាយុ១៨ឆ្នាំ។ សឺ, មានប្ដី និងមានកូន ប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ។ សឺ សព្វថៃ្ងរស់នៅភូមិអណ្ដូងបេ្រង ឃុំក្រាំងលាវ ស្រុករលាប្អៀ ខេត្ដកំពង់ឆ្នាំង។បន្ទាប់ពីខែ្មរក្រហម ឡើងកាន់អំណាច អង្គការបានបញ្ជូន សឺ ឱ្យទៅធ្វើការងារនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ សឺ បានចូលធ្វើពេទ្យនៅភ្នំពេញ និងមិនដែលបានសរសេរសំបុត្រមកសួរសុខទុក្ខឪពុកម្ដាយ ឬមកលេងផ្ទះឡើយ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៩ ពេល សឺ...
ញ៉ែម សល់៖ កងទ័ពស្រុក៥៦ កងពលវរសេនាធំ១៤
ខ្ញុំឈ្មោះ ញ៉ែម សល់[1] ភេទប្រុស អាយុ៤៤ឆ្នាំ រស់នៅភូមិយុថ្កា ឃុំដូង ស្រុកបាទី ខេត្តតាកែវ។ ឪពុកខ្ញុំឈ្មោះ ញ៉ែម ក្រេង ម្ដាយឈ្មោះ ឈុន នឹម។ ខ្ញុំមានប្រពន្ធឈ្មោះ ឱ ឡុប និងមានកូនចំនួន៦នាក់ស្រីចំនួន៤នាក់ និងប្រុសចំនួន២នាក់។ ខ្ញុំចូលរៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី១១ ក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម។ ខ្ញុំរៀននៅសាលាវត្តចក ស្ថិតនៅភូមិ យុថ្កា...
ដូស រៀវ៖ អតីតគ្រូខ្មែរសង្គមកិច្ច(គ្រូថ្នាំខ្មែរ)
ដូស រៀវ គឺជាប្រជាជនតែម្នាក់គត់ ដែលត្រូវបានខ្មែរក្រហមជ្រើសរើសឲ្យធ្វើការងារខាងគ្រូខ្មែរផ្នែកសង្គមកិច្ច សម្រាប់ស្វែងរកថ្នាំបុរាណទុកសម្រាប់ព្យាលបាលជំងឺប្រជាជន និងកុមារតូចៗ។ ដូស រៀវ បាននិយាយរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវដូចខាងក្រោម៖ ដូស រៀវ[1] ភេទប្រុស អាយុ៨៣ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃប្រកបរបរធ្វើស្រែ។ រៀវ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិស្វាយ ឃុំថ្មពួក ស្រុកថ្មពួក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ បច្ចុប្បន្ន រៀវ រស់នៅភូមិស្វាយ ឃុំថ្មពួក ស្រុកថ្មពួក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ...
ស្បែកដណ្ដប់ឆ្អឹង
(កណ្ដាល)៖ ហ៊ីង យ៉ិច ភេទស្រី មានអាយុ ៦៦ឆ្នាំ ជាកសិករ មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងភូមិកំពង់ពោធិ៍ ឃុំក្រាំងយ៉ូវ ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល។ យ៉ិច មានឪពុកឈ្មោះ ប្រា ហ៊ីង, ម្ដាយឈ្មោះ គិត ទៀង និងមានបងប្អូនប្រាំបួននាក់ ក្នុងនោះស្រីពីរនាក់។ នៅរបបសង្គមរាស្ត្រនិយម យ៉ិច រៀនត្រឹមថ្នាក់ទី៩ (សង្គមចាស់)។...
ព្រាត់ប្រាសឪពុកម្ដាយទាំងវ័យក្មេង
(ស្ទឹងត្រែង)៖ កើតឆ្នាំ១៩៧៣ ព្រំ ឈន ភេទប្រុស មានអាយុ ៥២ឆ្នាំ ជាកសិករ និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ឈន មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តក្រចេះ។ ឈន មានបងប្អូនបួននាក់ ក្នុងនោះស្រីបីនាក់។ នៅមុនឆ្នាំ១៩៧០ គ្រួសារឈន បានផ្លាស់ទៅរស់នៅខេត្តកំពង់ចាម។ នៅថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០ រដ្ឋប្រហារបានកើតមានឡើងនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ ឈន...
ឪពុកខ្ញុំបាត់ខ្លួននៅរបបខ្មែរក្រហម
(ស្ទឹងត្រែង)៖ អ៊ុន ពៅ ភេទស្រី មានអាយុ ៥៦ឆ្នាំ រស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង និងមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តព្រៃវែង។ ពៅ មានឪពុកឈ្មោះ អ៊ុន, ម្ដាយឈ្មោះ លុន និងមានបងប្អូនប្រាំពីរនាក់ ក្នុងនោះស្រីប្រាំនាក់។ អំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ ពៅ បានមករស់នៅអូរស្វាយជាមួយឪពុកម្ដាយដែលជាអតីតទាហាន និងប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ។ បន្ទាប់ពីថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥...
របបខ្មែរក្រហមធ្វើបាបចិត្ត
(ស្ទឹងត្រែង)៖ នៅ រិន ភេទប្រុស មានអាយុ ៦៥ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង និងស្រុកកំណើតនៅក្រុងស្ទឹងត្រែង។ រិន មានឪពុកឈ្មោះ នាង នៅ (អ្នកខេត្តតាកែវ), ម្ដាយឈ្មោះ ឌៀវ អេង (អ្នកខេត្តកំពត) និងមានបងប្អូនបីនាក់ ក្នុងនោះស្រីម្នាក់។ ឪពុករិន ជាទាហានចូលនិវត្តន៍នៅរបបសង្គមរាស្ត្រនិយម។...
គ្មានស្បែកជើងពាក់នៅរបបខ្មែរក្រហម
(ស្ទឹងត្រែង)៖ គឹម សុភី ភេទស្រី មានអាយុ ៦១ឆ្នាំ។ សុភី មានស្រុកកំណើតនៅស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ និងសព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ សុភី មានឪពុកឈ្មោះ ស៊ីវ លីញ, ម្ដាយឈ្មោះ ម៉ន ស៊ឹម និងមានបងប្អូនបួននាក់ ក្នុងនោះស្រីបីនាក់។ នៅរបបខ្មែរក្រហមឆ្នាំ១៩៧៥ ប្រជាជននៅស្រុកព្រៃកប្បាស ត្រូវខ្មែរក្រហមជម្លៀសឲ្យទៅរស់នៅក្នុងសហករណ៍។...
ចោលជីវិតនៅមន្ទីរពេទ្យ
(កំពង់ឆ្នាំង)៖ ធាន បាននិយាយថា៖ “ប្រជាជនមានជំងឺដែលត្រូវទៅព្យាបាលជំងឺនៅមន្ទីរពេទ្យ គឺប្រៀបដូចជាយកជីវិតទៅចោលនៅមន្ទីរពេទ្យ ព្រោះអ្នកជំងឺទាំងអស់នោះមិនដែលឃើញវិលត្រលប់មកផ្ទះវិញឡើយ”។ អ៊ុង ធាន អាយុ៨២ឆ្នាំ កើតនៅឆ្នាំ១៩៤២ នៅភូមិភ្នៀត ឃុំផ្សារ ស្រុកបរិបូណ៌ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ រដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្ដេចព្រះ នរោត្ដម សីហនុ ពីសំណាក់ លន់ នល់ បានកើតមានឡើង។ នៅអំឡុងពេលនោះ ធាន បួសជាព្រះសង្ឃដើម្បីរៀនសូត្រ...
ភាគតិចណាស់ ដែលត្រលប់ទៅវិញ
(ក្រចេះ)៖ ប្រជាជនដែលមានជំងឺធ្ងន់ៗ ត្រូវបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យខេត្ត ប៉ុន្តែមានភាគតិចណាស់ដែលអ្នកជំងឺអាចត្រូវព្យាបាលជា និងបានត្រលប់ទៅធ្វើការងារនៅសហករណ៍វិញ។ ស្រី ថុល អាយុ៦៤ឆ្នាំ រស់នៅភូមិត្រពាំងព្រីង សង្កាត់ក្រចេះ ក្រុងក្រចេះ ខេត្តក្រចេះ។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ ថុល រស់នៅក្នុងបន្ទាយទាហានឃុំអូរ ស្រុកភ្នំស្រួច ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ដែលជាទីកន្លែងកំណើតរបស់គាត់ផ្ទាល់។ នៅពេលនោះ ឪពុករបស់ ថុល មានតួនាទីជាទាហាន។ នៅក្នុងបន្ទាយនោះ មានសព្វគ្រប់...
រួចផុតពីការសម្លាប់
(កំពង់ឆ្នាំង)៖ សៀ និងប្អូនរបស់គាត់ ត្រូវអង្គការចាប់យកទៅសម្លាប់។ ជាសំណាងល្អ គាត់បានរួចខ្លួនមកវិញដោយសារមានអ្នកជួយគាត់ទាន់ពេល ក៏ប៉ុន្តែ ប្អូនស្រីរបស់គាត់បានបាត់បង់ជីវិត។ សយ សៀ អាយុ៦៩ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិភ្នៀត ឃុំផ្សារ ស្រុកបរិបូណ៌ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ សៀ រស់នៅដោយកំព្រាម្ដាយឪពុក។ ម្ដាយរបស់សៀ ស្លាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៦០ ចំណែកឪពុករបស់គាត់ស្លាប់នៅឆ្នាំ១៩៧១។ បន្ទាប់ពីឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ស្លាប់ចោលអស់ ស្ថានភាពគ្រួសាររបស់គាត់ បានជួបផលលំបាកជាច្រើន ព្រោះតែពេលនោះបងប្អូនរបស់គាត់ទាំងអស់នៅមានវ័យក្មេងៗ។...
ស្លាប់អស់សមាជិកគ្រួសារចំនួន១១នាក់
(កំពង់ឆ្នាំង)៖ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម តាន់ បាត់បង់សមាជិកគ្រួសារចំនួន១១នាក់។ សឿ តាន់ អាយុ៧៣ឆ្នាំ កើតនៅឆ្នាំ១៩៥០ នៅភូមិភ្នៀត ឃុំផ្សារ ស្រុកបរិបូណ៌ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ តាន់ មានបងប្អូនចំនួនប្រាំបីនាក់ ហើយគាត់ជាកូនច្បង។ បច្ចុប្បន្ន គាត់មានជំងឺលើសសម្ពាធឈាម, ចុករោយកញ្ចឹងក និងឈឺក្បាលជាប្រចាំ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៣ គ្រួសាររបស់តាន់ ត្រូវបានជម្លៀសតាមរទេះគោ និងក្រោយមកធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើង ទៅកាន់ឃុំអញ្ចាញរូង ស្រុកបរិបូណ៌។...
កុមារម្នាក់ លង់ទឹកស្លាប់
(ក្រចេះ)៖ កុមារម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងក្រុមជាមួយ ស៊ីថា បានស្លាប់ដោយសារតែលង់ទឹក ក្នុងអំឡុងពេលមើលក្របី នេះបើតាមការលើកឡើងរបស់ស៊ីថា។ សោម ស៊ីថា មានអាយុ៥៩ឆ្នាំ កើតនៅឆ្នាំ១៩៦៥ នៅភូមិត្រពាំងស្នោ ឃុំមង់រៀវ ស្រុកត្បូងឃ្មុំ ខេត្តកំពង់ចាម (បច្ចុប្បន្នខេត្តត្បូងឃ្មុំ)។ បច្ចុប្បន្ន ស៊ីថា រស់នៅភូមិត្រពាំងព្រីង សង្កាត់ក្រចេះ ក្រុងក្រចេះ ខេត្តក្រចេះ។ ស៊ីថា មានបងប្អូនសរុបចំនួនប្រាំនាក់។ សព្វថ្ងៃ គាត់មានជំងឺលើសសម្ពាធឈាម,...
អតីតយោធាក្នុងកងពល៥០២
(ក្រចេះ)៖ សាន ចំរើន ហៅ ចាន់សាត អាយុ៦៨ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិជប់ ឃុំជប់ ស្រុកត្បូងឃ្មុំ ខេត្តកំពង់ចាម និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិត្រពាំងព្រីង សង្កាត់ក្រចេះ ក្រុងក្រចេះ ខេត្តក្រចេះ។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ ចំរើន កំពុងរៀននៅថ្នាក់ទី៥ សង្គមចាស់។ គាត់សម្រេចចិត្តឈប់រៀន ព្រោះតែប្រទេសជាតិកាន់តែមានភាពចលាចលបន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហារ។ នៅអំឡុងពេលនោះ ចំរើន រស់នៅជាមួយនឹងបងប្រុសរបស់គាត់ ដែលមានតួនាទីជាទាហាន។ ចំណែកម្ដាយ...
វត្តអារាមត្រូវខ្មែរក្រហមគ្រប់គ្រង
(ក្រចេះ)៖ នៅតំបន់ដែល សុភី រស់នៅ មិនមានវត្តអារាមណាមួយ បើកទ្វារទទួលពុទ្ធបរិស័ទឲ្យចូលគោរពប្រណិប័តន៍សាសនាឡើយ ព្រោះវត្តទាំងអស់ត្រូវខ្មែរក្រហមគ្រប់គ្រង។ ពុធ សុភី អាយុ៦៥ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅឃុំម្កាក់ ស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្ដាល និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិត្រពាំងព្រីង សង្កាត់ក្រចេះ ក្រុងក្រចេះ ខេត្តក្រចេះ។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ លន់ នល់ បានធ្វើរដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្ដេចព្រះ នរោត្ដម សីហនុ ចេញពីអំណាច។ សុភី...
អ្នកបើកកាណូត ជូនទៅខុសទីតាំង
(ក្រចេះ)៖ អ៊ុក ដារ៉ាវី ហៅ ម៉ាច អាយុ៦៧ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិបឹងកុក ឃុំកំពង់ចាម ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។ រ៉ាវី បច្ចុប្បន្ន រស់នៅភូមិត្រពាំងព្រីង សង្កាត់ក្រចេះ ក្រុងក្រចេះ ខេត្តក្រចេះ។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ ក្រោយរដ្ឋប្រហាររបស់លោក លន់ នល់ គ្រួសាររបស់ រ៉ាវី បានផ្លាស់ប្ដូរទីលំនៅទៅរស់នៅភ្នំពេញ។ គ្រួសាររបស់ រ៉ាវី...
ហូបសាច់មនុស្សស្លាប់
(កំពង់ឆ្នាំង)៖ ដោយសារតែភាពអត់ឃ្លាន ប្អូនប្រុសរបស់គុន បានសម្រេចចិត្តយកសាច់របស់មនុស្សស្លាប់ហូបដើម្បីចម្អែតក្រពះ ប៉ុន្តែត្រូវអង្គការចាប់បាន ហើយនាំខ្លួនទៅសម្លាប់ចោលភ្លាមៗ។ គល់ គុន មានអាយុ៦៧ឆ្នាំ កើតនៅឆ្នាំ១៩៥៧ នៅឃុំប្រស្នឹប ស្រុករលាប្អៀ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ បច្ចុប្បន្ន គុន រស់នៅភូមិភ្នៀត ឃុំផ្សារ ស្រុកបរិបូណ៌ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ គ្រួសាររបស់គុន និងប្រជាជនដទៃទៀត ត្រូវរត់គេចពីការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ប្រជាជននៅក្នុងភូមិ ត្រូវភៀសខ្លួនទៅតំបន់ដែលមិនមានការទម្លាក់គ្រាប់បែក។...
ប្រជាជនថ្មី
(កំពង់ឆ្នាំង)៖ កែម រ៉ាន អាយុ៨១ឆ្នាំ កើតនៅថ្ងៃទី៧ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៤៣ នៅភូមិឈើតុំ ឃុំឈើតុំ ស្រុកក្រគរ ខេត្តពោធិ៍សាត់។ បច្ចុប្បន្ន រ៉ាន រស់នៅភូមិភ្នៀត ឃុំផ្សារ ស្រុកបរិបូណ៌ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ គ្រួសាររបស់ រ៉ាន មានសមាជិកចំនួនប្រាំបួននាក់ ក្នុងនោះមានឪពុកម្ដាយ និងបងប្អូនរបស់គាត់ចំនួនប្រាំពីរនាក់។ រ៉ាន បាននិយាយថា...
ឆឹង ហៃ៖ ហូបស្លឹកផ្ទីរោលភ្លើង ជំនួសអាហារ
ឆឹង ហៃ អាយុ៥៦ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបានយ ឃុំអង្កាញ់ ស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ។ ហៃ មានបងប្អូនចំនួន៣នាក់។ ឪពុករបស់ហៃបានស្លាប់តាំងពីគាត់នៅក្មេង ហើយម្ដាយរបស់គាត់មានជំងឺបេះដូងជាប្រចាំ។ ពេលរស់នៅជាមួយម្ដាយ ហៃ បានជួយកួកច្របាច់ឲ្យម្ដាយ ដើម្បីសម្រួលខ្លួននៅពេលដែលជំងឺបេះដូងរើឡើងម្ដងៗ។ ក្រោយមក អង្គការបានបញ្ជូន ហៃ ឲ្យទៅរស់នៅក្នុងកងកុមារ និងធ្វើការងារ ប្រមូលអាចម៍គោ និងធ្វើជី ជាមួយកុមារជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀតនៅក្នុងភូមិ។ នៅថ្ងៃមួយ ហៃ...
អន អ៊ី៖ សង្ស័យថា ប្រមាត់ដែលព្យួរនៅរោងបាយជារបស់ឪពុក
អន អ៊ី អាយុ៦៥ឆ្នាំ រស់នៅភូមិមហារាជ្យ ឃុំបឹងត្រាញ់ខាងត្បូង ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ។ នៅពេលដែលខ្មែរក្រហមទទួលបានជ័យជម្នះ អង្គការបានជម្លៀស គ្រួសារអ៊ី ឲ្យទៅធ្វើការងារ និងរស់នៅក្បែរជើងភ្នំ ក្នុងស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់។ ពេលទៅដល់ខេត្តពោធិ៍សាត អ៊ី ត្រូវអង្គការចាត់តាំង ឲ្យរែកអាចម៍គោ, រែកដី, ធ្វើស្រែ និងជីកប្រឡាយ។ នៅស្រុកបាកាន អ៊ី ខិតខំធ្វើការងារ និងយកចិត្តប្រធានកង...
ពូក ចាន់ណៃ៖ ស្ទើរតែស្លាប់ដោយសារខ្វះខាតអាហារ
ពូក ចាន់ណៃ អាយុ៥៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិមហារាជ្យ ឃុំបឹងត្រាញ់ខាងត្បូង ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ។ ចាន់ណៃ មានបងប្អូនចំនួន៤នាក់ ក្នុងនោះមានស្រី២នាក់។ ក្នុងចំណោមបងប្អូន៤នាក់ បងប្រុសរបស់គាត់ម្នាក់ បានស្លាប់នៅក្នុងសម័យ លន់ នល់ ដោយសារតែលិច ម៉ារីន (នាវា) ហើយបងប្រុសម្នាក់ទៀតរបស់គាត់ ស្លាប់ដោយសារការបង្អត់អាហារនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។ ក្រៅពីបងប្រុសទាំងពីរ ចាន់ណៃ បាត់បង់សាច់ញាតិខាងឪពុក ចំនួន១៥នាក់ ក្នុងនោះមាន...
ឃុន សាមឿន៖ អតីតកងទ័ពការពារ នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រខេត្តកំពត
ខ្ញុំឈ្មោះ ឃុន សាមឿន[1] ភេទស្រី អាយុ៤៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិ ប្រស៊ូង ឃុំតាភេម ស្រុកត្រាំកក់ ខេត្តតាកែវ។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ ឃៀម។ ខ្ញុំមានប្ដីឈ្មោះ មឹង សុផល និងមានកូនចំនួន៣នាក់។ បច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំមានមុខរបរជាគ្រូពេទ្យ។ នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៤ ខ្ញុំបានចាកចេញពីផ្ទះ ទៅហាត់រៀនចូលបម្រើកងទ័ព នៅភូមិអង្គត្នោត ក្នុងឃុំជាងទង ស្រុកត្រាំកក់...
ខ្មែរក្រហមសម្លាប់ជនបដិវត្តន៍មិនរើសមុខ
អ្នកចូលរួមក្នុងចលនាបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហមម្នាក់និយាយថា នៅពេលរបបខ្មែរក្រហមទទួលជ័យជម្នះទាំងស្រុងលើរបប លន់ នល់ ថ្នាក់ដឹកនាំខ្មែរក្រហមមិនឲ្យតម្លៃអ្នកតស៊ូដែលបានបូជាជីវិតប្រព្រឹត្តតាមឱវាទរបស់ខ្លួននោះទេ ប៉ុន្តែបែរជាកាប់សម្លាប់អ្នកតស៊ូគ្មានការសន្ដោសប្រណីទៅវិញ។ អ៊ី ស្រីនាង ឈ្មោះបដិវត្តន៍ អ៊ី សុផាន ហៅ ចាត ភេទស្រី អាយុ៤៦ឆ្នាំ (ឆ្នាំ២០០៦) រស់នៅភូមិស្រែស្ដៅ ឃុំអូរឫស្សី ស្រុកក្រចេះ ខេត្ដក្រចេះ[1]។ សុផាន មានស្រុកកំណើតនៅភូមិក្តីចាស់ ឃុំចំបក់ ស្រុកព្រែកប្រសប់ ខេត្តក្រចេះ។...
ឮថារៀនសូត្រ នឹកស្មានថារៀនអក្សរ
អង្គការខ្មែរក្រហម បានហៅឈ្មោះប្រជាជនដែលមាននៅក្នុងបញ្ជី ឲ្យតម្រង់ជួរឡើងឡាន ដើម្បីទៅរៀនសូត្រ។ កាលពីដំបូងឡើយ ប្រជាជនភាគច្រើនគិតថាអង្គការនាំគាត់ទៅរៀនអក្សរ ប៉ុន្តែជាក់ស្ដែងហៅឈ្មោះនាំយកទៅសម្លាប់។ ស្រ៊ុន ក៏មានឈ្មោះស្ថិតក្នុងបញ្ជីរបស់អង្គការដែរ ហើយបានគិតបែបនោះដូចជាប្រជាជនឯទៀតដែរ។ ស្រ៊ុន ធ្លាប់ត្រូវបានអង្គការបញ្ជូនឲ្យទៅរៀននយោបាយវគ្គខ្លី ដូច្នេះហើយ ទើបគាត់គិតថា ការហៅឈ្មោះលើកនេះ គឺមិនខុសពីពេលមុននោះទេ។ ទាំងនេះ គឺជាការរៀបរាប់របស់ អ៊ុង ស្រ៊ុន[1] ឈ្មោះបដិវត្តន៍ហៅ ធី ភេទប្រុស អាយុ៥៧ឆ្នាំ (២០០៦)...
លាឪពុកម្ដាយទៅសិក្សានៅបរទេស
ម៉ិល ចាន់ថា[1] ភេទស្រី មានអាយុ ៥៥ឆ្នាំ (គិតក្នុងឆ្នាំ២០០៦) រស់នៅភូមិព្រែកតាតន់ ឃុំព្រែកព្រះស្ដេច ស្រុកបាត់ដំបង ខេត្តបាត់ដំបង។ ចាន់ថា មានឪពុកឈ្មោះ ម៉ិល ឈឿន (ស្លាប់) និងមានបងប្អូនប្រាំពីរនាក់ ដោយទី១ ឈ្មោះ ម៉ិល នឿត (ស្រី), ទី២ ម៉ិល លឿត, ទី៣...
ម៉ាត់ ឡេះ ៖ ក្រុមគ្រួសារ ត្រូវស្លាប់ដោយសារការអត់អាហារក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម
ខ្ញុំឈ្មោះ ម៉ាត់ ឡេះ[1] ភេទប្រុស អាយុ៧០ឆ្នាំ ជាជនជាតិខ្មែរអ៊ិស្លាម រស់នៅភូមិខ្មែរអ៊ិស្លាម ឃុំកំពង់ត្របែក ស្រុកកំពង់ត្របែក ខេត្តព្រៃវែង។ កាលនៅពីក្មេង ខ្ញុំពុំបានចូលសិក្សារៀនសូត្រអក្សរខ្មែរទេ។ ខ្ញុំមានបងប្អូនចំនួន៧នាក់ ស្រី២នាក់ ក្នុងនោះស្លាប់អស់ចំនួន៣នាក់ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ដោយសារតែការអត់អាហារ។ អំឡុងពេលដែលខ្មែរក្រហមចូលគ្រប់គ្រងប្រទេសដំបូង នាឡិកាដៃ និង ខោអាវល្អៗ ឬរបស់របរប្រើប្រាស់ សល់ពីសង្គមចាស់របស់ខ្ញុំ ត្រូវអង្គការដើរប្រមូលយកអស់ គ្មានសល់។ ក្រៅពីនេះ...
ឃួន ណន៖ យោធាការពារដែនសមុទ្រ ខេត្តកោះកុង
នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៧ ណន គឺជាកងទ័ពខ្មែរក្រហម ដែលត្រូវបានបញ្ជូនទៅខេត្តកោះកុង។ ណន មានតួនាទីដើរល្បាតតាមដែនកោះមួយចំនួនក្នុងខេត្តកោះកុង និងដែនសមុទ្រកោះកុង ដោយមិនអនុញ្ញាតឲ្យមានការនេសាទខុសច្បាប់នោះទេ។ ណន បាននិយាយរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវដូចខាងក្រោម៖ ឃួន ណន[1] ភេទប្រុស អាយុ៧០ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ។ ណន មានស្រុកកំណើតនៅភូមិក្រាំងប្រស្រុក ឃុំមហាសាំង ស្រុកភ្នំស្រួច ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ បច្ចុប្បន្ន ណន រស់នៅភូមិទំព័រ ឃុំប្រម៉ោយ...
ស សឹង៖ អតីតពេទ្យប្រចាំនៅរោងចក្រក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩ សឹង ត្រូវបានអង្គការជ្រើសរើសឲ្យទៅរៀនពេទ្យ និងបញ្ជូនឲ្យធ្វើពេទ្យប្រចាំនៅក្នុងរោងចក្រក្រឡឹង នៅសង្កាត់ទឹកថ្លា ខណ្ឌសែនសុខ រាជធានីភ្នំពេញ។ ស សឹង[1] ភេទស្រី មានអាយុ៧១ឆ្នាំ។ សឹង មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិកៅទៃ ឃុំកោះសំពៅ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង។ បច្ចុប្បន្ន សឹង រស់នៅភូមិកណ្ដាល ឃុំអូររំដួល ស្រុកភ្នំព្រឹក ខេត្តបាត់ដំបង។ សឹងមានឪពុកឈ្មោះ ស...
របបខ្មែរក្រហមគ្មានពាក្យថាសប្បាយ
ខ្ញុំឈ្មោះ ទូក ផៃ មានអាយុ ៦៦ឆ្នាំ។[1] ខ្ញុំមានម្តាយឈ្មោះ សាយ វ៉ន និងឪពុកឈ្មោះ ទូក ឆែង បានស្លាប់អស់ទៅហើយ។ ខ្ញុំមានបងប្អូនចំនួន ៦នាក់ ក្នុងនោះ បងទី១ ឈ្មោះ ទូក សឿន, បងទី២ឈ្មោះ ទូក សំ, ទី៣ គឺរូបខ្ញុំ, ប្អូនទី៤...
យុទ្ធជនដ៏អង់អាចក្លាហានការពារបូរណភាពទឹកដីងើបឡើងប្រឆាំងជាមួយរបបខ្មែរក្រហម
ថ្ងៃទី២០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ គឺជាខួបលើកទី៤៨ ទិវានៃការចងចាំរដំណើរឆ្ពោះទៅការផ្តួលរំលំរបបប្រល័យពូជសាសន៍ ប៉ុល ពត។ យុទ្ធជនដ៏អង់អាចក្លាហាន ការពារបូរណភាពទឹកដី ងើបឡើងប្រឆាំងជាមួយកងកម្លាំងខ្មែរក្រហម កាលពី៤៨ឆ្នាំមុន។ បន្ទាប់ពីខ្មែរក្រហមឡើងកាន់កាប់អំណាចទាំងស្រុងលើប្រទេសកម្ពុជា នៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ប្រជាជននៅតាមទីក្រុង ទីប្រជុំជន ត្រូវបានជម្លៀសឲ្យទៅរស់នៅតាមជនបទ ដើម្បីបង្កបង្កើនផល។ អង្គការបដិវត្តន៍[1] ត្រូវបានបង្កើតឡើង ដោយស្តី្រនិងបុរស ដែលជាសមាជិកបក្សកុម្មុនីស្តកម្ពុជា។ បក្សកម្មុនីស្តកម្ពុជា...
មល់ វី ៖ អ្នកដែលចាកចេញពីភូមិ ត្រូវបានចាត់ទុកជាបណ្ដាញរបស់ខ្មែរក្រហម
មល់ វី[1] ភេទស្រី អាយុ៥៣ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិពោធិ៍ ឃុំពោធិ៍ ស្រុកកំពង់លែង ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ សព្វថ្ងៃ វី រស់នៅក្នុងភូមិយាងជើង ឃុំអន្លង់វែង ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ វី បាននិយាយថា៖ “ខ្ញុំមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន១៤នាក់ (ស្រីចំនួន៧នាក់)។ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំប្រកបមុខរបរជាកសិករ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ក្រៅពីការងារស្រែចម្ការ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំមិនបានធ្វើការងារអ្វីផ្សេងទៀតនោះទេ។ ការចងចាំរបស់ខ្ញុំនៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧០ដល់ឆ្នាំ១៩៧៥ គឺជាកុមារភាពដែលរស់នៅជាមួយឳពុកម្តាយ។...
មតិណែនាំរបស់៨៧០ អំពីព្រឹត្តិការណ៍ទម្លាក់គ្រាប់បែក លើក្រុងសៀមរាប ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ
នៅចន្លោះព្រឹកម៉ោង ៨កន្លះ និងពេលរសៀលម៉ោង២ នាថ្ងៃទី២៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៦ ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ឬ របបខ្មែរក្រហម មានហេតុការណ៍ការទម្លាក់គ្រាប់បែកដ៏ចម្លែកមួយចំកណ្ដាលទីក្រុងសៀមរាប ដែលបណ្ដាលឲ្យមានការបាត់បង់អាយុជីវិត ការខូចខាតទ្រព្យសម្បត្តិ និងផ្ទះសម្បែងមួយចំនួន។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះកើតឡើងបន្ទាប់ពីកងទ័ពខ្មែរក្រហម បានទទួលជ័យជម្នះ និងរំដោះប្រទេសបានទាំងស្រុងនៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥។ ក្រោយហេតុការណ៍ភ្លាមៗ ថ្នាក់ដឹកនាំ ឬគណៈនៃមន្ទីរ៨៧០ នៃរបបខ្មែរក្រហមបានលើកឡើងថា «រឿងនាវាម៉ាយ៉ាហ្គេស ក៏មិនធំដុំដល់ការហ៊ានទម្លាក់គ្រាប់បែកចូលមកជ្រៅក្នុងទឹកដីយើង»[1]។ សំណួរដែលត្រូវសួរជាបន្តបន្ទាប់រួមមាន...
តុប គីម៖ ខ្លាចកូនរត់មិនរួច ត្រូវអង្គការធ្វើបាប
ឈ្មោះ តុប គីម[1] អាយុ៦២ឆ្នាំ(២០០៣) រស់នៅភូមិអង្គតាសោម ឃុំញែងញ៉ង ស្រុកត្រាំកក់ ខេត្តតាកែវ។ មុនពេលរៀបការ គីម រស់នៅស្រុកស្ដុក ស្រុកទួលស្លែង។ គីម មានប្ដីឈ្មោះ ញ៉ែម យួន និងមានកូនចំនួន១១នាក់ ក្នុងនោះមានកូនស្រីចំនួន៣នាក់។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមកូនរបស់គីមទាំងអស់បានចេញទៅធ្វើការងារ និងចូលធ្វើបដិវត្តន៍ លើកលែងតែកូនប្រុសពៅតូចជាងគេរបស់គាត់ ដែលស្លាប់តាំងពីនៅជាទារក។ នៅក្នុងចំណោមកូន១១នាក់របស់គាត់ មានកូនប្រុសពីរនាក់ឈ្មោះ យី...
តឹក គង់ រំឭកអំពីបទពិសោធន៍ជីវិតឆ្លងកាត់នៅរបបខ្មែរក្រហម
ខ្ញុំឈ្មោះ តឹក គង់[1] អាយុ៧២ឆ្នាំ កើតនៅភូមិកោះប្រាក់ ឃុំកោះទន្ទឹម ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ ចាម។ ខ្ញុំរស់នៅភូមិចំការសាមសិប ឃុំគគរ ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំរៀបការជាមួយប្ដីឈ្មោះ ជា លឹមគ្រី និងមានកូនប្រុសស្រីចំនួន១០នាក់។ ឪពុកខ្ញុំឈ្មោះ កុងទ្រី និងម្ដាយឈ្មោះ គុន។ ខ្ញុំមានបងប្អូនប្រុសស្រី ចំនួន៨នាក់ ហើយខ្ញុំគឺជាកូនទី២នៅក្នុងគ្រួសារ។ នៅពីក្មេង...
តន់ សារ៉ន ៖ កងឈ្លបឃុំក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
ខ្ញុំឈ្មោះ តន់ សារ៉ន[1] ភេទប្រុស កើតនៅថ្ងៃទី២៥ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៥២ នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ សព្វថ្ងៃខ្ញុំរស់នៅភូមិឃុំស្រុកដដែល។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៣ ខ្ញុំចូលធ្វើឈ្លបឃុំគគីរ មានតួនាទីការពារសន្តិសុខនៅក្នុងភូមិឃុំ និងដើរល្បាតតាមព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាម។ នៅអំឡុងឆ្នាំ១៩៧៤ ខ្ញុំបានរៀបការ ហើយបន្ទាប់ពីរៀបការរួច ប្រពន្ធខ្ញុំបង្កើតបានកូនប្រុសម្នាក់។ នៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ពេលដែលខ្មែរក្រហមចូលមកគ្រប់គ្រងនៅខេត្តស្វាយរៀង ខ្ញុំនៅធ្វើឈ្លបឃុំដដែល។...
ញ៉ែម ខាន់ ហៅ ធឿន៖ ជានារីពេទ្យវ័យក្មេងម្នាក់នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
របបខ្មែរក្រហម បានយកជ័យជម្នះលើរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរ ដឹកនាំដោយសេនាប្រមុខ លន់ នល់ នៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥។ របបខ្មែរក្រហម ឡើងកាន់អំណាច និងបានជម្លៀសប្រជាជនចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញ ដោយមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ពីសុខភាពរបស់ប្រជាជន។ នៅក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ មានក្រសួងសុខាភិបាលដូចជំនាន់មុនៗដែរ តែការសិក្សាអប់រំលើមុខវិជ្ជាពេទ្យមានសភាពខុសគ្នាផ្ទុយស្រឡះពីរបបមុនៗ។ ឈ្មោះ ញ៉ែម ខាន់ ជាក្មេងស្រីម្នាក់រស់នៅតាមទីជនបទស្រុកស្រែចម្ការ និងមិនបានសិក្សារៀនសូត្រ នៅតែអាចក្លាយជាបុគ្គលិកនៅមន្ទីរពេទ្យ(៦មករា) ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមបានដែរ។ ខ្ញុំឈ្មោះ ញ៉ែម ខាន់[1]...
ឈូក សុផាត៖ ជីវិតក្នុងរបបខ្មែរក្រហម និងស្ថានភាពសុខភាពនៅពេលបច្ចុប្បន្ន
ខ្ញុំឈ្មោះ ឈូក សុផាត ភេទស្រី អាយុ៦០ឆ្នាំ។ ខ្ញុំបច្ចុប្បន្ន រស់នៅភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។ ខ្ញុំមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៥ នាក់។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ ប៉ក់ ឈីន និងម្តាយឈ្មោះ សែន យុត។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ពេលខ្មែរក្រហមឡើងគ្រប់គ្រងប្រទេស ខ្ញុំមានអាយុប្រហែល១០ឆ្នាំ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំនិងគ្រួសារ ត្រូវបានខ្មែរក្រហមបញ្ជូនចេញពីស្រុកកំណើត ឲ្យទៅរស់នៅតាមជនបទស្រែចម្ការ។...
ជិម រ៉េត៖ តៃកុងឡានដឹកដី
នៅថ្ងៃទី២ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៥ រ៉េត ចូលបម្រើបដិវត្តន៍នៅមន្ទីរ២១ តំបន់២៥ តាមរយៈសមមិត្ត ហ៊ត សេ ជាគណៈមន្ទីរ២១[1]។ អង្គការបានបញ្ជូនរ៉េតឲ្យចូលនៅមន្ទីរបើកបរ នៅក្រសួងកសិកម្ម។ ខាងក្រោម នេះជាសាច់រឿងរបស់រ៉េត ៖ ឈ្មោះ ជិម រ៉េត[2] ហៅ មួន ភេទស្រី ៤៧ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅក្នុងភូមិព្រែកតាប្រាក់ ឃុំតាលន់ ស្រុកស្អាង...
ចេវ ផាត ចែករំលែកបទពិសោធន៍នៅកងចល័តនារីខ្មែរក្រហម
ខ្ញុំឈ្មោះ ចេវ ផាត[1] អាយុ៥៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយ សែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ខ្ញុំរៀបការប្ដីឈ្មោះ ទូក ផៃ និងមានកូនប្រុសស្រីចំនួន៧នាក់។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ ចេវ និងម្ដាយឈ្មោះ ស៊ិន។ ខ្ញុំមានបងប្អូនចំនួន៧នាក់។ បងប្រុសទី១ មានឈ្មោះ សឿន, បងស្រីទី២ មានឈ្មោះ ម៉ី, បងប្រុសទី៣...
គឹម ប៉ាវ៖ អតីតយោធាខ្មែរក្រហម
គឹម ប៉ាវ[1] ភេទប្រុស អាយុ៦៨ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅក្នុងភូមិត្រពាំងឃ្លោង សង្កាត់ជីនៀង ស្រុកបារ៉ាយ ខេត្ដកំពង់ធំ។ បច្ចុប្បន្ន គឹម ប៉ាវ រស់នៅក្នុងភូមិផ្អាវ ឃុំផ្អាវ ស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ ខេត្ដឧត្ដរមានជ័យ។ ប៉ាវ បានរៀបរាប់ថា៖ “ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំជាកសិករ។ ខ្ញុំបានរៀនសូត្រត្រឹមថ្នាក់កុមារដ្ឋាន កាលពីជំនាន់សង្គមរាស្ដ្រនិយម ហើយក្រោយមកក៏បានឈប់រៀនវិញ ដោយសារជីវភាពខ្វះខាត និងត្រូវឃ្វាលគោក្របី ជាពិសេស...
គា យ៉េប ៖ ម្តាយខ្ញុំស្លាប់ដោយសារអត់អាហារនៅក្នុងជំនាន់ខ្មែរក្រហម
គា យ៉េប[1] ភេទស្រី អាយុ៧៣ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិផ្អាវ ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ យ៉េប សព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងភូមិយាងត្បូង ឃុំអន្លង់វែង ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ យ៉េប បាននិយាយថា៖ “កាលពីកុមារភាព ខ្ញុំមិនបានរៀនសូត្រឡើយ ព្រោះគ្រួសារខ្ញុំមានជីវភាពខ្វះខាត។ ខ្ញុំ មានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៣នាក់ ហើយខ្ញុំជាកូនទីពីរនៅក្នុងគ្រួសារ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតនៅក្នុងភូមិរបស់ខ្ញុំ មិនទាន់មានសាលារៀននៅឡើយទេ ព្រោះស្ថានភាពភូមិរបស់ខ្ញុំសុទ្ធតែព្រៃ និងដាច់ស្រយាលខ្លាំង។ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ...
ខឹម ខាន់ ហៅ សំអាង៖ អនុលេខា ស្រុកស្វាយរៀង តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា(២០៣)
ខ្ញុំឈ្មោះ ខឹម ខាន់ ហៅ សំអាង[1] ភេទប្រុស មានអាយុ៣៨ឆ្នាំ(គិតត្រឹមឆ្នាំ១៩៧៨)។ ខ្ញុំមានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិគ្រួស ឃុំព្រៃធំ ស្រុកកំពង់រោទិ៍ តំបន់២៣(បច្ចុប្បន្នក្នុងខេត្តស្វាយរៀង) ភូមិភាគបូព៌ា។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ ខឹម ជាម និងម្ដាយឈ្មោះ ចាន់ សួន។ ខ្ញុំមានប្រពន្ធឈ្មោះ ធូ សាមិត ដែលមាននាទីផ្នែកតម្បាញនៅស្វាយរៀង ព្រមទាំងមានកូនចំនួន៥នាក់ ក្នុងនោះស្រីចំនួន២នាក់។[2] នៅខែឧសភា...
ឪពុកស្លាប់ដោយសារមាន់ព្រៃមួយក្បាល
(ស្ទឹងត្រែង)៖ ជីប សុផល ភេទប្រុស មានអាយុ ៦៨ឆ្នាំ។ សុផល មានស្រុកកំណើតនៅខេត្ត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ សុផល មានឪពុកឈ្មោះ រ៉េន និងម្ដាយឈ្មោះ ធឿន។ សុផល ជាកូនទី៣ ក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រាំបីនាក់ ក្នុងនោះស្រីប្រាំមួយនាក់។ នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ ឪពុកសុផល ដែលជាទាហានចូលនិវត្តន៍នារបបសង្គមរាស្ត្រនិយមបានស្ម័គ្រចិត្តមករស់នៅភូមិអូរស្វាយ ដើម្បីការពារព្រំដែន។...
ខ្មែរក្រហមរៀបការដោយបង្ខំ
(ស្ទឹងត្រែង)៖ ហេ ឆយ ភេទប្រុស មានអាយុ ៦៩ឆ្នាំ។ ឆយ មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តកំពង់ចាម និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិអូររុន ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ឆយ មានបងប្អូនប្រំាមួយនាក់ ក្នុងនោះស្រីបួននាក់។ នៅឆ្នាំ១៩៦៤ ឪពុករបស់ឆយ បានមករស់នៅភូមិនេះ តាមរយៈគោលនយោបាយរបបសង្គមរាស្ត្រនិយម ដើម្បីការពារព្រំដែន។ នៅពេលនោះ ឪពុករបស់ឆយ ត្រូវបានមេឃុំស្ទឹងត្រង់ ហៅទៅចុះឈ្មោះ និងមកសាងសង់ផ្ទះកាឡុងនៅភូមិអូររុន។...
កុមារលង់ទឹកក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
(ស្ទឹងត្រែង)៖ ហៀង គឹមលាង ភេទប្រុស មានអាយុ ៥៤ឆ្នាំ។ គឹមលាង មានស្រុកកំណើតនៅភូមិព្រែកបិ ស្រុកកោះធំ ខេត្តកណ្ដាល និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិកោះព្នៅ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ គឹមលាង មានឪពុកឈ្មោះ ហៀង ឈុម, ម្ដាយឈ្មោះ អុក មាំង និងមានបងប្អូនបីនាក់ ក្នុងនោះស្រីពីរនាក់។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមបានជម្លៀសគ្រួសារគឹមលាងពីភូមិសំប៉ាន...
ខ្មែរក្រហមរៀបការឲ្យទាំងមិនដឹងខ្លួន
(ស្ទឹងត្រែង)៖ កើតនៅឆ្នាំ១៩៤៩ យាប មិន ភេទប្រុស មានអាយុ ៧៥ឆ្នាំ។ មិន មានស្រុកកំណើតនៅក្រុងស្ទឹងត្រែង និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិកោះព្នៅ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ឪពុករបស់មិនឈ្មោះ យាប ម៉ាន់, ម្ដាយឈ្មោះ សំណាង ហើយ មិន មានបងប្អូនបីនាក់ ក្នុងនោះស្រីម្នាក់។ នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ មិន ឈប់រៀនត្រឹមថ្នាក់ទី៣...
ឪពុកម្ដាយខ្ញុំធ្វើការហួសកម្លាំងនៅរបបខ្មែរក្រហម
(ស្ទឹងត្រែង)៖ កើតឆ្នាំ១៩៧២ ឡុង សាវឿន ភេទស្រី មានអាយុ ៥២ឆ្នាំ។ សាវឿន មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិកោះព្នៅ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ ឪពុកម្ដាយសាវឿន បានផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅពីខេត្តព្រៃវែងមករស់នៅភូមិអូរស្វាយ និងប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ។ សាវឿន មានឪពុកឈ្មោះ ឡុង ស៊ុន និងម្ដាយឈ្មោះ ឌឹម។ សាវឿន ជាកូនទី៨...
អ៊ុន សម្បត្តិ៖ ប្រជាជនភាគច្រើនស្លាប់ដោយសារតែរកអាហារ
អ៊ុន សម្បត្តិ អាយុ៨៤ឆ្នាំ រស់នៅភូមិមហារាជ្យ ឃុំបឹងត្រាញ់ខាងត្បូង ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ។ នៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ បន្ទាប់ពីទទួលបានជ័យជម្នះ អង្គការខ្មែរក្រហមបានបញ្ជូនគ្រួសារសម្បត្តិ ពីខេត្តតាកែវ ទៅលុតដំខ្លួន នៅវត្តចំប៉ា រួចបន្តទៅភូមិមហារាជ្យ។ គ្រួសាររបស់សម្បត្តិ រស់នៅក្នុងសហករណ៍បានរយៈពេលប្រមាណ៣ខែ ទើបអង្គការជម្លៀសប្រជាជន១៧ មេសា ជាច្រើននាក់ ដែលរួមទាំងគ្រួសាររបស់សម្បត្តិផង តាមរថភ្លើងទៅ ខេត្តពោធិ៍សាត់ និងបាត់ដំបង។ ចំពោះគ្រួសាររបស់សម្បត្តិ...
សោម សារុន៖ ខ្លាចអង្គការធ្វើបាប ប្រសិនបើរាយការណ៍កុហក
សោម សារុន អាយុ៨១ឆ្នាំ រស់នៅភូមិមហារាជ្យ ឃុំបឹងត្រាញ់ខាងត្បូង ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម សារុន បាត់បង់ប្ដី, កូន៣នាក់, ម្ដាយម្នាក់, បងម្នាក់, ប្អូន២នាក់ និងបងប្អូនផ្សេងទៀត ដែលសរុបទាំងអស់ប្រមាណជាង១២នាក់។ បងប្អូន និងគ្រួសាររបស់សារុន ស្លាប់ដោយសារការអត់ឃ្លាន។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ បន្ទាប់ពីខ្មែរក្រហមទទួលបានជ័យជម្នះ អង្គការបានជម្លៀសគ្រួសារសារុន ទៅរស់នៅខេត្តបាត់ដំបង។ ក្នុងពេលជម្លៀស សារុន...
សាយ ជា៖ បានគុណបុណ្យចេះឡើងត្នោត
សាយ ជា អាយុ៧៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិប្រសៀត ឃុំលំចង់ ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ។ ជា មានបងប្អូនចំនួន៧នាក់ ក្នុងនោះស្លាប់អស់ចំនួន ៤នាក់(ប្រុស៣នាក់ និងស្រីម្នាក់)។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ជា មានកូនចំនួន៤នាក់។ គ្រួសាររបស់ ជា មិនបានរស់នៅជួបជុំគ្នានោះទេ ដោយសារកូនៗរបស់គាត់ ត្រូវទៅរស់នៅក្នុងកងចល័ត និងកងយុវជន ហើយប្រពន្ធរបស់គាត់ចូលទៅក្នុងកងជី ឯ ជា ត្រូវអង្កការចាត់តាំងឲ្យឡើងត្នោត...
ក្រូច តេង៖ ខិតខំធ្វើការងារ ដើម្បីទទួលបានការទុកចិត្តពីអង្គការ
ក្រូច តេង អាយុ៨០ឆ្នាំ រស់នៅភូមិមហារាជ្យ ឃុំបឹងត្រាញ់ខាងត្បូង ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ។ តេង មានកូនម្នាក់ ហើយប្ដីរបស់គាត់ស្លាប់នៅក្នុងសម័យ លន់ នល់។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមទទួលបានជ័យជម្នះ អង្គការបានជម្លៀស តេង និងកូនឲ្យទៅរស់នៅត្រពាំងកក់ ព្រោះគាត់មានបងប្អូនច្រើននាក់ ធ្វើការងារនៅក្នុងសម័យ លន់ នល់ ហើយត្រូវជម្លៀសចេញពីភ្នំពេញនៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥។ នៅភូមិត្រពាំងកក់...
អធិបតេយ្យភាពរបស់កម្ពុជាកំពុងប្រឈមនឹងហានិភ័យ, ប៉ុន្តែមិនមែនដោយសារតែជម្លោះព្រំដែនបច្ចុប្បន្ននេះទេ
ការប៉ះទង្គិចគ្នាថ្មីៗនេះនៅតាមបណ្តោយព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ បានធ្វើឲ្យជម្លោះដ៏រ៉ាំរ៉ៃមួយជុំវិញបញ្ហាព្រំដែនកម្ពុជាផ្ទុះឡើងវិញ ក៏ប៉ុន្តែទោះបីជាព្រឹត្តិការណ៍នេះបង្កជាសោកនាកម្ម និងភាពចម្រូងចំរាស់ យ៉ាងណាក្តី ជាពិសេសករណីនៃការស្លាប់របស់យុទ្ធជនកម្ពុជាម្នាក់ដែលជាក់ស្តែងអាចបញ្ចៀសបាន គឹសុទ្ធតែមិនមែនជាបញ្ហប្រឈមចំពោះអធិបតេយ្យភាពរបស់កម្ពុជា ដែលយើងគួរភ័យខ្លាចនោះឡើយ។ អធិបតេយ្យភាពរបស់កម្ពុជា គឺធំធេងណាស់ លើសពីការប៉ះទង្គិច និងជម្លោះព្រំដែនទ្រង់ទ្រាយតូចជាមួយប្រទេសជិតខាង។ ប្រជាជនកម្ពុជាគួរមានមោទកភាព និងទំនុកចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើង ចំពោះការដឹកនាំរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ដែលបានអនុវត្តសកម្មភាពប្រកបដោយវិន័យ វិជ្ជាជីវៈ និងយុទ្ធសាស្ត្រការទូត ក្នុងការដោះស្រាយជម្លោះតាមវិធីសាស្ត្រដ៏ល្អប្រសើរបំផុតឆ្ពោះទៅសន្តិភាព ព្រមទាំងអាចរក្សាបាននូវសេចក្ដីថ្លៃថ្នូររបស់កម្ពុជា។ នេះគឺជាពេលវេលាមួយ សម្រាប់មោទកភាពជាតិ និងការរួបរួមជាតិ។ អធិបតេយ្យភាពរបស់ប្រជាជាតិខ្មែរ បានលាតសន្ធឹងមកអស់រយៈកាលជាច្រើនសតវត្សរ៍...
ភាពប្រឈមមុខនឹងឋានានុក្រមវប្បធម៌៖ កេរដំណែលអាណានិគម និងជម្លោះសម័យទំនើប
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយជនជាតិអាមេរិក លោក Samuel Huntington ធ្លាប់បានទស្សន៍ទាយថា ជម្លោះពិភពលោកនាពេលអនាគតនឹងមិនមែនដោយសារមនោគមវិជ្ជា ឬសេដ្ឋកិច្ចនោះទេ ប៉ុន្តែដោយភាពខុសគ្នាខាងវប្បធម៌។ លោកបានលើកឡើងថា «ការបែងចែកដ៏ធំធេងក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិ និងប្រភពសំខាន់នៃជម្លោះនឹងជាវប្បធម៌»។ ទស្សនៈនេះបានបង្ហាញថា វប្បធម៌របស់ជាតិសាសន៍មួយចំនួននឹងត្រូវបានចាត់ទុកថា ប្រសើរជាងវប្បធម៌របស់ជាតិសាសន៍មួយផ្សេងទៀត ដែលអាចបង្កឱ្យមានទស្សនៈឋានានុក្រមនៃវប្បធម៌។ ការអះអាងបែបនេះត្រូវបានគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំងដោយអ្នករិះគន់នៅក្រោយអាណានិគម និងអ្នកប្រឆាំងនឹងអាណានិគមនិយម។ អ្នករិះគន់ដ៏លេចធ្លោម្នាក់នៃឋានានុក្រមវប្បធម៌គឺ Aimé Césaire ដែលជាបុគ្គលដំបូងក្នុងការប្រឆាំងអាណានិគមនិយម។ លោកបានជំទាស់នឹងនិយមន័យរបស់លោកខាងលិចអំពីមនុស្សជាតិ និងសង្កត់ធ្ងន់លើបទពិសោធន៍របស់ប្រជាជនដែលត្រូវបានគេត្រួតត្រា ដោយបានអះអាងថា «អារ្យធម៌របស់ជាតិសាសន៍ណាដែលទទួលស្គាល់ការធ្វើអណានិគម...
អ៊ា សំអឿន ៖ ខ្ញុំស្ម័គ្រចិត្តចូលបម្រើចលនាបដិវត្តន៍
ខ្ញុំមានឈ្មោះពីកំណើត សួន សំអឿន ដល់ចូលរួមជាមួយបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម ខ្ញុំដាក់ឈ្មោះ អ៊ា សំអឿន[1] ហៅ ញ៉េប ភេទស្រី កើតក្នុងឆ្នាំ១៩៥៣ នៅភូមិក្រោយផ្សារ ក្រុងក្រចេះ ខេត្តក្រចេះ។ បច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំរស់នៅភូមិបឹងខ្ពប ឃុំខ្ពប ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល។ ខ្ញុំជាម្ចាស់ប្រវត្តិរូបក្នុងឯកសារលេខ K០០០៤១[2] ដោយកាលនោះមានតួនាទីជាកងទ័ពអនុសេនាតូច១៤ នៃកងពល៧០៣[3] ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ...
យុវនារី អតីតគ្រូបង្រៀនកុមារ
ឆ្នាំ១៩៧៣ សុផាន បានស្ម័គ្រចិត្ដចូលបម្រើចលនាខែ្មរក្រហម និងត្រូវបានសមមិត្ត មីន ចាត់តាំងឲ្យធ្វើជាគ្រូបង្រៀនកុមារតូចៗចំនួន៥០នាក់ក្នុងកងកុមារ ឲ្យចេះធ្វើការងារដូចជា៖ កើប និងប្រមូលអាចម៍គោសម្រាប់ធ្វើជី, កាប់ និងចិញ្រ្ចាំទន្រ្ទានខេត្ត, កាប់ដីដំបូក និងឃ្វាលសត្វគោ-ក្របី។ គ្រូបង្រៀននៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ភាគច្រើនគឺជាប្រជាជនដែលមិនមានចំណេះដឹង និងវិជ្ជាជីវៈជ្រៅជ្រះនោះទេ ដោយសារតែប្រជាជនមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះដែលអាចអាន សរសេរអក្សរបានខ្លះៗ។ ខាងក្រោមនេះ គឺជាសាច់រឿងរបស់អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមម្នាក់ ដែលបច្ចុប្បន្នរស់នៅខេត្តក្រចេះ៖ អ៊ី សុផាន[1] ហៅ ចាត...
អ្នកឯងយកប្តីខ្ញុំទៅណា
នៅថ្ងៃមួយ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨ បន្ទាប់ពីហូបបាយជាមួយកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម រ៉េម បានឃើញយោធាខ្មែរក្រហមចុះពីឡាន មកចាប់ប្តីរបស់ខ្លួនយកទៅដោយផ្ទាល់ភ្នែក។ រ៉េម បានត្រឹមតែយំ ព្រោះមិនអាចជួយអ្វីបានទាំងអស់។ ប្តីរបស់រ៉េម មានឈ្មោះ ម៉ាំ ហឹប បានបាត់ខ្លួន និងក្រោយមក ត្រូវបានរកឃើញថាជាប់ឃុំឃាំងនៅមន្ទីរសន្តិសុខស-២១ តាមរយៈឯកសារមួយសន្លឹកតម្កល់នៅមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា។ យោងតាមឯកសារលេខ K០០៣៣៨[1] ចំនួនមួយទំព័រ ស្តីអំពីប្រវត្តិរូបអ្នកទោសជាប់ឃុំឃាំង [នៅក្នុងមន្ទីរសន្តិសុខស-២១] ប្តីរបស់រ៉េម មានឈ្មោះ ម៉ាំ...
ហួន ឃីម៖ អតីតជំនួយការឃុំកំពាន់ ស្រុកមេមត់ តំបន់២១ ភូមិភាគបូព៌ា
ហួន ឃីម[1] ត្រូវបានខ្មែរក្រហមជ្រើសរើសជាជំនួយការប្រធានកងធំឈ្មោះ ទូច លន់ (ប្រធានឃុំកំពាន់) ស្រុកមេមត់ តំបន់២១ ភូមិភាគបូព៌ា ចាប់ពីតាំងពីឆ្នាំ១៩៧២ រហូតដល់ពាក់កណ្តាលឆ្នាំ១៩៧៨។ បន្ទាប់មកគណៈឃុំកំពាន់ទាំងអស់ ត្រូវបានកងទ័ពខ្មែរក្រហមមកពីភូមិភាគនិរតីចាប់ខ្លួន និងយកទៅសម្លាប់ដោយចោទប្រកាន់ថាជាជនក្បត់។ ហួន ឃីម បានរៀបរាប់បទពិសោធន៍ជាជំនួយការ ឃុំកំពាន់របស់ខ្លួនដូចខាងក្រោម៖ ខ្ញុំឈ្មោះ ហួន ឃីម ភេទប្រុស អាយុ ៨០ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិរំលេច...
បាត់បង់បងប្អូនបីនាក់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
(ខេត្តព្រៃវែង) ទិត្យ សាន ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានអាយុ៧៧ ឆ្នាំ។ សាន ជាកសិករ មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅ ភូមិឆ្អឹងពស់ ឃុំពានរោង ស្រុកស្វាយអន្ទរ ខេត្តព្រៃវែង។ សាន មានបងប្អូនចំនួនបួននាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម បងប្អូនរបស់សានបីនាក់ ត្រូវបានខ្មែរក្រហមនាំទៅសម្លាប់ជាបន្តបន្ទាប់ដោយចោទប្រកាន់ថាជាខ្មាំង។ នៅរបប លន់ នល់ ពេលនោះ សាន រស់នៅភូមិឆ្អឹងពស់...
តុប រី៖ ជីវិតតស៊ូរួចផុតពីការសម្លាប់របស់ខ្មែរក្រហម នៅគុកទួលស្លែង
ខ្ញុំឈ្មោះ តុប រី[1] ភេទប្រុស អាយុ៤៤ឆ្នាំ។ ឈ្មោះក្នុងប្រវត្តិរូបរបស់ខ្ញុំគឺ កូវ ប្រុស។ ខ្ញុំរស់នៅភូមិសាមគ្គី ឃុំក្រាំងលាវ ស្រុកបាទី ខេត្តតាកែវ។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ ផុន (ស្លាប់) និងម្ដាយឈ្មោះ យេន នៅមានជីវិត។ ខ្ញុំមានប្រពន្ធឈ្មោះ ហ៊ីង ងា។ ខ្ញុំ និងប្រពន្ធបានរៀបការនៅឆ្នាំ១៩៨០។ សព្វថ្ងៃ...
អ៊ុក សំអួក ៖ វរសេនាតូចលេខ២៣២ វរសេនាធំ២៣ កងពល២៩០
ខ្ញុំឈ្មោះ អ៊ុក សំអួក ហៅ សំអ៊ាក[1] ភេទប្រុស អាយុ២៤ឆ្នាំ(គិតត្រឹមឆ្នាំ១៩៧៧) នៅលីវ។ ខ្ញុំមានស្រុកកំណើតនៅភូមិក្រាំងសរ ឃុំក្រាំងតាយ៉ង ស្រុកកោះជ័យ(បច្ចុប្បន្នស្រុកបាភ្នំ) តំបន់២៤ ភូមិភាគបូព៌ា។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ អ៊ុក ប៉ក់ និងម្ដាយឈ្មោះ ស្វាយ មូល។ នៅពេលខ្ញុំអាយុ៨ឆ្នាំ ឪពុកម្ដាយបានយកខ្ញុំទៅផ្ញើនៅវត្តក្រាំងព្រៃផ្ដៅ ឃុំក្រាំងតាយ៉ង។ លុះក្រោយមកបានរយៈពេលពីរឆ្នាំ ខ្ញុំត្រលប់មកនៅធ្វើស្រែជាមួយឪពុកខ្ញុំវិញ។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំនៅផ្ទះបានពីរឆ្នាំ...
ស្មា ឯល៖ ខ្ញុំនិង ឪពុកសំណាងហើយ ដែលពេលនោះអាយុមិនទាន់អស់
ស្មា ឯល[1] ភេទប្រុស អាយុ៥១ឆ្នាំ ក្នុងឆ្នាំ២០០៥។ ឯល ជាជនជាតិខ្មែរអ៊ីស្លាម រស់នៅភូមិខ្មែរអ៊ីស្លាម ឃុំកំពង់ត្របែក ស្រុកកំពង់ត្របែក ខេត្តព្រៃវែង។ នៅឆ្នាំ១៩៧២ ខ្មែរក្រហម បានជម្លៀសគាត់ និង គ្រួសារឲ្យចាកចេញពីភូមិ ទៅនៅវាលស្រែ ដើម្បីបញ្ចៀសពីការប្រយុទ្ធគ្នា រវាងកងទ័ពខ្មែរក្រហម និង កងទ័ព លន់ នល់។ នៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥...
គង់ ឌឿម៖ អតីតគ្រូពេទ្យធ្វើការនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យរុស្ស៉ី ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨
នៅឆ្នាំ១៩៧៥ ឌឿម ត្រូវបានអង្គការចាត់ឲ្យចូលក្នុងកងកុមារ ដើរធ្វើការចល័តនៅតាមស្រុកមួយចំនួនក្នុងខេត្តព្រះវិហារ។ លុះឆ្នាំ១៩៧៨ ឌឿម ត្រូវបានអង្គការជ្រើសរើសចេញពីកងកុមារឲ្យទៅរៀនជំនាញពេទ្យនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យរុស្ស៊ី រាជធានីភ្នំពេញ។ ក្រោយមក ឌឿម បានធ្វើជាគ្រូពេទ្យនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យរុស្ស៊ី ដោយមានតួនាទីមើលថែ ចាក់ថ្នាំ និងលាងរបួសឲ្យអ្នកជំងឺ ដែលជាកងទ័ពខ្មែរក្រហម។ ឈ្មោះ គង់ ឌឿម[1] ភេទប្រុស អាយុ៦៣ឆ្នាំ។ ឌឿម មិនមានមុខរបរអ្វីនោះទេ ហើយរស់នៅជាមួយកូនស្រី និងជាជនពិការម្នាក់។ ឌឿម...
អតីតកងឈ្លបធ្លាប់ចេញចូលមន្ទីរសន្តិសុខចម្ការកាហ្វេ(បានជួបជនជាតិអាមេរិក)
បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហម ឡើងកាន់អំណាចនៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហម បានអនុវត្តគោលនយោបាយបោសសម្អាតផ្ទៃក្នុង រួមមានខ្មាំងខាងក្នុងនិងខ្មាំងខាងក្រៅ។ នេះគឺជាមូលហេតុធ្វើឲ្យប្រជាជនស្លូតត្រង់ងាយរងគ្រោះ រួមទាំងកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម ស្លាប់អស់ប្រមាណជាង២លាន២សែននាក់[1]។ នួន ពៅ ហៅ ឃន[2] អាយុ៧០ឆ្នាំ មានប្រពន្ធឈ្មោះ យន់ យឿង អាយុ៦៣ឆ្នាំ និងមានកូនចំនួន៧នាក់(ស្រី៣ប្រុស៤)។ ពៅ មានឪពុកឈ្មោះ នួន យឹម និងម្តាយឈ្មោះ...
ហុច អូន៖ ចេញពីសហករណ៍ទៅធ្វើការងារដាំបន្លែ និងដាំបាយនៅទីក្រុងភ្នំពេញ
កុច អូន ឬហុច អូន[1] អាយុ៤២ឆ្នាំ(២០០៣) រស់នៅភូមិប្របសៀម ឃុំឧត្តមសុរិយា ស្រុកត្រាំកក់ ខេត្តតាកែវ។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ភូមិប្របសៀម ស្ថិតនៅក្នុងឃុំពពេល ស្រុក១០៥ តំបន់១៣ ខេត្តតាកែវ។ អូន មានឪពុកឈ្មោះ កន មានស្រុកកំណើតនៅភូមិពោងពាង និងម្ដាយឈ្មោះ អៀម មានស្រុកកំណើតនៅភូមិប្របសៀម។ អូន មានបងប្អូនចំនួន៥នាក់ ក្នុងនោះមានស្រីចំនួន៤នាក់។...
លីវ កាន ៖ ការសម្តែងសិល្បៈរបស់ខ្មែរក្រហមផ្តោតលើនយោបាយ និងស្មារតីបដិវត្ដន៍
លីវ កាន[1] ភេទប្រុស អាយុ៧០ឆ្នាំ មានទីកន្លែងនៅភូមិកំបោរ ឃុំភ្នំលាភ ស្រុកព្រះនេត្រព្រះ ខេត្ដបន្ទាយមានជ័យ។ បច្ចុប្បន្ន កាន រស់នៅក្នុងស្រុកអន្លង់វែង ខេត្ដឧត្ដរមានជ័យ។ លីវ កាន បាននិយាយថា៖ “ខ្ញុំមានបងប្អូនចំនួន៨នាក់ (ប្រុស៧នាក់ និងស្រី១នាក់)។ ខ្ញុំគឺជាកូនទី៤នៅក្នុងគ្រួសារ ដែលមានជីវភាពខ្វះខាត។ កាលពីកុមារភាពខ្ញុំមិនបានរៀនសូត្រទេ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំឲ្យខ្ញុំឃ្វាលគោ។ ក្រោយមក ខ្ញុំចូលរៀនបានមួយរយៈ។ ខ្ញុំក៏បានត្រលប់មកផ្ទះវិញ...
ម៉ាន់ ជួន៖ ជាប់ទោសនៅមន្ទីរសន្តិសុខវត្តកណ្ដាលចំនួន២៨ថ្ងៃ
មន្ទីរសន្តិសុខវត្តកណ្ដាល ឬ វត្តកណ្ដាលមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងភូមិរំចេក៤ សង្កាត់រតនៈ ក្រុងបាត់ដំបង ខេត្តបាត់ដំបង។ ឡាត់ ជាប្រធានមន្ទីរបានរៀបចំការប្រជុំស្ដីអំពីការអភិវឌ្ឍ ដើម្បីសម្រេចទិន្នផលស្រូវ។ ពេលប្រជុំចប់ អង្គការបានចាត់ឲ្យលើកស្វ័យទិតៀន។ ខ្ញុំបានធ្វើស្វ័យទិតៀនអំពីរឿងការហូបចុកឲ្យបានសមរម្យ។ អង្គការឮតែប៉ុណ្ណឹង ក៏ប្រកាសបិឬអង្គប្រជុំ។ មួយសន្ទុះក្រោយមក អង្គការបានចាប់ខ្លួនខ្ញុំ, អាវុធ, អាជឿន និងអាប៉ិន។ ខាងក្រោមនេះជាសាច់រឿង របស់ម៉ាន់ ជួន ៖ ខ្ញុំបាទឈ្មោះម៉ាន់ ជួន[1]...
ប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តខ្មែរក្រហម៖ អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម រំឭកអំពីបទពិសោធន៍ការលើកទំនប់ជ្រោយចេក (ត្រួយចេក) នៅរដូវវស្សា ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
ទំនប់ជ្រោយចេក (ត្រួយចេក) មានជ្រុងម្ខាងស្ថិតក្នុងភូមិវាលក្រៀល ឃុំទ្រាន ស្រុកកំពង់សៀម និងចុងម្ខាងទៀតនៃទំបន់ ស្ថិតក្នុងភូមិល្ពាក ឃុំស្រក ស្រុកកំពង់សៀម។ ទំនប់ទឹកជ្រោយចេក (ត្រួយចេក) មិនត្រឹមតែទទួលបានការអភិរក្ស និងការអភិវឌ្ឍទៅជាអាងស្ដុកទុកទឹកសម្រាប់ស្រោចស្រពស្រែចម្ការរបស់ប្រជាពលរដ្ឋមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងក្លាយជាតំបន់ទេសចរណ៍ដ៏ទាក់ទាញ ដោយហេតុផលថា ទំនប់នេះ មានវាលស្រែបៃតងស្រងាត់ អមទៅដោយបឹងដ៏ធំលាតសន្ធឹងពីចុងម្ខាងទៅចុងម្ខាងទៀត ដែលបង្កើតបានជាទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាត នាដើមរដូវវស្សា។ បើក្រឡេកទៅមើលទៅកាន់រឿងរ៉ាវអតីតកាលវិញ ទំនប់នេះ ត្រូវបានសាងសង់ឡើងដោយកម្លាំងប្រជាជន ដើម្បីរក្សាទឹកទុកធ្វើស្រែ និងចម្ការ...
បួន ឈុនលាង រំឭកអំពីបទពិសោធន៍ជីវិតឆ្លងកាត់ និងការបាត់បង់ប្ដីនៅរបបខ្មែរក្រហម
ខ្ញុំឈ្មោះ បួន ឈុនលាង អាយុ ៦៧ឆ្នាំ[1]រស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញជាមួយកូនស្រី។ ខ្ញុំមានស្រុកកំណើតនៅភូមិចំការសាមសិប ឃុំគគរ ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំរៀបការជាមួយប្ដីឈ្មោះ សេងឡាយ និងមានកូនស្រីម្នាក់។ ឪពុកខ្ញុំឈ្មោះ បួន ឆេង និងម្ដាយឈ្មោះ ណយ នៃស្រ៊ីម។ ខ្ញុំមានបងប្អូនប្រុសស្រីចំនួន៦នាក់ ហើយខ្ញុំជាកូនទី៣ នៅក្នុងគ្រួសារ។ នៅពីក្មេង ខ្ញុំរៀនសូត្របានតិចតួចដោយសារជីវភាពគ្រួសារក្រីក្រ។ បន្ទាប់ពីមានរដ្ឋប្រហារនៅថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា...
ទូច ខេង៖ នីរសារស្រុកបាទី
ទូច ខេង[1] ភេទស្រី អាយុ៦៥ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតរស់នៅក្នុងភូមិគោកដួល ឃុំត្រពាំងក្រសាំង ស្រុកបាទី ខេត្តតាកែវ។ សព្វថ្ងៃ ខេង រស់នៅក្នុងភូមិអូរជីក ឃុំផ្អាវ ស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ ខេង បាននិយាយរៀបរាប់សាច់រឿងដែលខ្លួនបានឆ្លងកាត់នៅក្នុងជំនាន់ខ្មែរក្រហមថា៖ “កាលនៅកុមារភាព ខ្ញុំរៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី១២ ពីសង្គមចាស់។ ជំនាន់នោះគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានជីវភាពខ្វះខាតខ្លាំង ហើយខ្ញុំថែមទាំងជាក្មេងកំព្រា ទើបមិនអាចរៀនបានខ្ពង់ខ្ពស់ដូចក្មេងដទៃ។ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំបានស្លាប់តាំងពីខ្ញុំនៅកុមារភាពមកម្ល៉េះ។ ខ្ញុំមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៥នាក់ ហើយខ្ញុំជាកូនទី៤...
ទន់ អៀច៖ រឿងរ៉ាវជីវិតខ្ញុំក្នុងរបបខ្មែរក្រហម និងស្ថានភាពសុខភាពបច្ចុប្បន្ន
ខ្ញុំឈ្មោះ ទន់ អៀច អាយុ ៧១ឆ្នាំ កើតនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤។ ខ្ញុំមានទីកន្លែងកំណើតនៅ ឃុំបាភ្នំ ស្រុកអង្គរជ័យ ខេត្តកំពត។ បច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំរស់នៅ ភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។ ខ្ញុំរៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី២ ក្រោយមកក៏បានឈប់រៀនដោយសារតែស្ថានភាពគ្រួសារក្រីក្រ ហើយប្រទេសស្ថិតក្នុង សង្រ្គាម។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ខ្ញុំត្រូវចាត់ឱ្យចូលធ្វើការនៅកងចល័ត រែកជីដាក់ស្រែ និងជីកទំនប់ ប្រឡាយ...
ជា ឈន រំឭកអំពីបទពិសោធន៍ជាយុទ្ធជនខ្មែរក្រហម
ជា ឈន អាយុ៤៨ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិបឹងសាង ឃុំសូគង ស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម[1]។ ឈន ប្រកបរបរជាកសិករ ធ្វើស្រែចម្ការ និងឡើងត្នោត។ ឈន រៀបការជាមួយប្រពន្ធឈ្មោះ រៀម សុខុម និងមានកូនប្រុសស្រី៣នាក់។ ឈន មានឪពុកឈ្មោះ សួន ថុង និងម្ដាយឈ្មោះ គួន ឡាង។ ឈន...